Μετά τις εκλογές της 16/9 - Ούτε ώρα αναμονής

Διεθνιστική Εργατική Αριστερά

18.09.07

www.dea.org.gr

Ν.Δ.: Μια επιθετική, αλλά και αδύναμη κυβέρνηση

Το πρακτικό αποτέλεσμα των εκλογών της 16/9 δημιουργεί οργή και θλίψη σε πολλούς ανθρώπους του κινήματος και της Αριστεράς. Έπειτα από την περίοδο των αντιμεταρρυθμίσεων που επιδείνωσαν δραματικά τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, έπειτα ακόμη και από τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, η Ν.Δ. κερδίζει ξανά τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση.

Η εικόνα επιδεινώνεται με την είσοδο του ακροδεξιού-κρυπτοφασιστικού ΛΑΟΣ στη Βουλή, κάτι που δημοσκοπικά και μαθηματικά εμφανιζόταν κατά την προεκλογική περίοδο ως ανασταλτικός παράγοντας για την αυτοδυναμία του Καραμανλή. Μοιάζει να μας βρήκαν δύο κακά μαζεμένα.

Απώλειες Ν.Δ.
Η εικόνα αυτή είναι απατηλή. Η Ν.Δ. είχε σημαντικές απώλειες στις εκλογές, χάνοντας 3,5% από το 45,36% που είχε συγκεντρώσει το 2004. Έχασε περίπου 380.000 ψήφους, δηλαδή κάτι περισσότερο από το 10% της σημερινής δύναμής της. Αυτή η αιμορραγία του κυρίαρχου κόμματος των βιομηχάνων και των τραπεζιτών προήλθε από τα χτυπήματα της αντίστασης στις αντιμεταρρυθμίσεις, οφείλεται αποκλειστικά στο κίνημα από τα κάτω, στους αγώνες της νεολαίας, των δασκάλων, των τραπεζοϋπαλλήλων κ.λπ.

Η νέα κυβέρνηση Καραμανλή θα είναι μια κυβέρνηση που –όπως έχει ήδη διακηρύξει ο Καραμανλής– θα είναι πιο επιθετική από την προηγούμενη. Θα είναι όμως και μια κυβέρνηση πιο αδύναμη. Η Δεξιά θα πρέπει με 152 βουλευτές να προωθήσει «πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά» τα χτυπήματα που δίστασε να οργανώσει με την άνετη πλειοψηφία των 167 στην προηγούμενη βουλή.

Μόλις κατακάτσει ο κουρνιαχτός των εντυπώσεων, ο Καραμανλής θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια σκληρή πραγματικότητα. Η κυρίαρχη τάξη απαιτεί να περάσουν γρήγορα σαρωτικά μέτρα στο ασφαλιστικό, στις εργασιακές σχέσεις (φλεξικιούριτι), στις ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Απαιτεί διαρκή λιτότητα και φορολογική επιδρομή στο λαϊκό εισόδημα. Απέναντί τους θα βρουν τον κόσμο που με τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου, αλλά και με την ψήφο στις 16/9, έδειξε ότι αναζητεί το δρόμο της ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού. Ανάμεσα στις δύο αυτές μεγάλες και αντίρροπες δυνάμεις ο Καραμανλής θα καλείται να κυβερνά χωρίς κανένα περιθώριο κοινοβουλευτικής απώλειας.

Η νίκη της Ν.Δ. ήρθε μέσα από την ανοιχτή υποστήριξη της κυρίαρχης τάξης που επέλεξε στρατόπεδο. Οι δηλώσεις των τραπεζιτών και των διεθνών σπεκουλαδόρων στις παραμονές των εκλογών ήταν πραγματικά σκανδαλώδεις. Τα ΜΜΕ φρόντισαν να κλείσουν τη στρόφιγγα του ρεπορτάζ για τις πυρκαγιές, εντασσόμενα ομαδικά στην καμπάνια του Ρουσόπουλου και βοηθώντας τον Καραμανλή να κρύψει τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησής του, να μειώσει τις απώλειές του από την απίστευτη καταστροφή στην Πελοπόννησο.

Κατάρρευση ΠΑΣΟΚ
Όμως, κυρίως, η νίκη του Καραμανλή ήρθε μέσα από την κατάρρευση της αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ. Στην αντιπαράθεση της 16/9 η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να κρυφτεί. Τα πεπραγμένα της εποχής Σημίτη, η επί της ουσίας συναινετική αντιπολίτευση του Γ. Παπανδρέου (με σημείο-σύμβολο το άρθρο 16) και η άρνηση του ΠΑΣΟΚ να δεσμευτεί για οποιοδήποτε μεγάλο αίτημα των αγώνων, είχαν καταλυτική σημασία. Το ΠΑΣΟΚ έχασε 2,4% από τις δυνάμεις του 2004, περίπου 300.000 ψήφους, υποχωρώντας άτακτα στις μεγάλες εργατογειτονιές. Η εικόνα της ανοιχτής κρίσης στο ΠΑΣΟΚ είναι σε μεγάλο βαθμό ο παράγοντας που δημιουργεί την αίσθηση της νίκης της Δεξιάς.

Όμως η κίνηση του κόσμου –ακόμα και στο εκλογικό επίπεδο– έχει τη σημασία της. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τα κόμματα που στήριξαν και στηρίζουν την οικονομική και κοινωνική πολιτική των καπιταλιστών, οδηγώντας το δικομματισμό στο χαμηλότερο σκαλί επιρροής που γνώρισε ποτέ. Η σύγκριση με το 1996 (τότε που το άθροισμα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. βρέθηκε ξανά σε ανάλογα επίπεδα) είναι απατηλή. Τότε η κρίση οφειλόταν σε εσωτερικές διασπάσεις (του ΔΗΚΚΙ από το ΠΑΣΟΚ, της Άνοιξης από τη Ν.Δ.), ενώ σήμερα οφείλεται σε μαζική αμφισβήτηση της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού. Ακριβώς γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία ότι κυρίαρχη τάση σε αυτόν τον κόσμο είναι η στροφή προς τα αριστερά, που εκφράστηκε με την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Ο κόσμος αναζητά τρόπους να αλλάξει τη ζωή του, να αντισταθεί στο νεοφιλελευθερισμό, δημιουργώντας συνθήκες αστάθειας για το σύστημα των τραπεζιτών και των βιομηχάνων.

Αυτός ο παράγοντας θα εμφανίζεται ισχυρότερος, όσο απομακρυνόμαστε από το τελετουργικό της κάλπης και των άμεσων μετεκλογικών εξελίξεων. Αυτός θα είναι ο βασικός πονοκέφαλος του Καραμανλή στην προσπάθειά του να κυβερνήσει, καθώς θα φέρνει όλο και πιο έντονα στην επιφάνεια τις αδυναμίες της Ν.Δ.

Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Το βασικό καθήκον είναι να μη τους δώσουμε ούτε μια ώρα αναμονής, ούτε μια μέρα «περίοδο χάριτος». Πρώτος σταθμός είναι η μάχη του προϋπολογισμού. Που για τον κόσμο μας σημαίνει μάχη για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, μάχη ενάντια στις περικοπές των κοινωνικών δαπανών.