Πανελλαδική συνάντηση ΣΥΡΙΖΑ

Η 1^η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ θα πραγματοποιηθεί την 1^η και 2 Μαρτίου, στην Αθήνα, σύμφωνα με απόφαση της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Στόχοι της συνάντησης θα είναι:

Α. Να ενεργοποιηθεί και να συσπειρωθεί όλο το διάχυτο και οργανωμένο δυναμικό που στήριξε το ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να βοηθήσει την προσπάθειά του

Β. Να διεξαχθεί μια ουσιαστική πολιτική συζήτηση για τη νέα πολιτική κατάσταση και τα καθήκοντα που απορρέουν από αυτήν και

Γ. Να υπάρξουν κατευθύνσεις και προτάσεις για την παρέμβαση στα ανοικτά και σημαντικά μέτωπα της κοινωνίας.

Επίσης η Συντονιστική Γραμματεία – και για να ενισχύσει την προετοιμασία για την Πανελλαδική Σύσκεψη αλλά και για γενικότερους λόγους αποφάσισε:

· Τη λειτουργία του site του ΣΥΡΙΖΑ με έμφαση και διευκόλυνση του πολιτικού διαλόγου

· Την έκδοση πολιτικού περιοδικού του ΣΥΡΙΖΑ

· Την ολοκλήρωση και δημοσιοποίηση των εισηγήσεων για την Πανελλαδική Συνάντηση, το αργότερο μέχρι τις 20 Δεκέμβρη.

Επίσης, η Συντονιστική Γραμματεία καλεί τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τους εργαζόμενους και τη νεολαία να μετάσχουν μαζικά στις κινητοποιήσεις που είναι σε εξέλιξη σχετικά με τον Προϋπολογισμό και το Ασφαλιστικό, όπως και στη συζήτηση και τη δράση ενάντια στην επιβολή της νέας Ευρωσυνθήκης και το αίτημα για δημοψήφισμα που θα πρέπει να απορρίψει τη νέα προσπάθεια να επανέλθει αυτή η νέα εκδοχή του Ευρωσυντάγματος.

Αθήνα, 16.11.2007

Σχετικά με μια θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό

αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά

30.10.07

Στη συνέντευξη Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για το Ασφαλιστικό προβλήθηκε με έμφαση (και την επόμενη μέρα έγινε πρωτοσέλιδο στην Αυγή) το αίτημα για τη δημιουργία ενός «ασφαλιστικού κουμπαρά» που θα χρηματοδοτηθεί «από τη μείωση των εξοπλισμών, τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, τη φορολόγηση μερισμάτων και κινητών αξιών και από άλλους πόρους» (μεταξύ των οποίων και τμήμα των προστίμων για… παραβάσεις του ΚΟΚ), «κουμπαράς» που θα κλειδωθεί και θα ανοίξει για να χρησιμοποιηθεί μετά το 2025, ή ακόμα το 2057, όταν –κατά τη φιλολογία του συρμού– τα Ταμεία θα αντιμετωπίζουν κίνδυνο κατάρρευσης και θα χρειάζονται, λέει, 180 δισ. ευρώ. (Αλήθεια, όποιος τα υπολόγισε αυτά, με τι σταθερές, π.χ., ύψος μισθών, ανεργία, ποσοστά ελαστικής και μαύρης εργασίας, τα υπολόγισε;)

Δυστυχώς, η θέση αυτή –και κυρίως η ανάδειξή της ως κεντρικού αιτήματος– γειτνιάζει επικίνδυνα με την αντίστοιχη του Μίμη Ανδρουλάκη (που έχει δημόσια υιοθετηθεί από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ) και, ακόμα χειρότερα, με της ΔΑΚΕ, που διά του Κ. Πουπάκη αναφέρεται στη δημιουργία ανάλογου «κουμπαρά».

Όχι τυχαία. Η θέση για την κεντρική αξία ενός τέτοιου «κουμπαρά» είναι υποχώρηση στη νεοφιλελεύθερη πίεση. Η Αριστερά και το οργανωμένο εργατικό κίνημα υποστηρίζουν παραδοσιακά ότι το Ασφαλιστικό δεν είναι ζήτημα πρόνοιας (ή, χειρότερα, φιλανθρωπίας). Είναι υποχρέωση των εργοδοτών (που γι’ αυτό χρεώνονται με εργοδοτική εισφορά), του κράτους (που γι’ αυτό χρεώνεται με κρατική συμμετοχή στη χρηματοδότηση) και κατάκτηση των εργαζομένων (που γι’ αυτό πληρώνουν εργατική εισφορά). Αν το σύστημα λειτουργούσε «κανονικά», ακόμα και με τα κριτήρια της αγοράς, δεν θα είχε κανέναν λόγο να παρουσιάζει ελλείμματα, αλλά αντίθετα θα ήταν πλεονασματικό. Αυτό τον ισχυρισμό αποδεικνύουν όλοι οι κοινωνικοί προϋπολογισμοί μετά το 1993 (όπου όλα τα ταμεία παρουσιάζουν πλεονασματικούς προϋπολογισμούς), αλλά και η διάθεση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών να μπουν στο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, όχι προφανώς για να συνεισφέρουν στα «ελλείμματα», αλλά για να διεκδικήσουν τμήμα της τεράστιας αποταμίευσης που γίνεται στα ταμεία.

Οι λόγοι που το σύστημα στην πράξη παρουσιάζει ελλείμματα έχουν αναδειχθεί στην ανάλυσή μας (εισήγηση Θεωνά): γιγάντια εισφοροδιαφυγή, θηριώδης εισφοροκλοπή, καταλήστευση των αποθεματικών, ανασφάλιστη εργασία, ελαστικοποιημένη εργασία. Η ανάλυση αυτή υποδεικνύει την αναγκαία σήμερα πολιτική πρόταση της Αριστεράς: α) επιβολή δρακόντειας πολιτικής διεκδίκησης των πόρων των ταμείων, β) σύνδεση του Ασφαλιστικού με το εργασιακό (πάταξη ανασφάλιστης και μαύρης, μείωση ελαστικής εργασίας), γ) εγγύηση (από το κράτος και τους εργοδότες) του σημερινού επιπέδου ασφαλιστικού δικαιωμάτων, διεκδίκηση (από το κίνημα) βελτιώσεων, με άμεση προτεραιότητα την αύξηση των απαράδεκτα χαμηλών συντάξεων.

Αγαπητοί σ., η αναγνώριση των ελλειμμάτων ως αντικειμενικής πραγματικότητας στα ταμεία είναι «βαρέλι χωρίς πάτο». Θα μας οδηγήσει σε άτακτη πολιτική υποχώρηση. Αυτός ο κίνδυνος φαίνεται σε ορισμένες λεπτομέρειες της πρότασης για τον «κουμπαρά». Σύμφωνα με την εισήγηση του σ. Δ. Στρατούλη, η διοίκηση του «κουμπαρά» θα αποτελείται «κατά πλειοψηφία από εκπροσώπους των ταμείων». Τι μας διασφαλίζει αυτό; Ας μην ξεχνάμε ότι οι «εκπρόσωποι των ταμείων» πούλησαν σε μια νύχτα τα αποθεματικά αγοράζοντας δομημένα. «Οι θεσμοθετημένοι πόροι θα απαλλάσσονται από παντός είδους φορολογία». Τι είναι αυτό; Οι πόροι που περιγράφονται δεν υπόκεινται προφανώς σε περαιτέρω φορολόγηση. Αντίθετα, η πρόταση Ανδρουλάκη περιλαμβάνει κάποιου είδους «εισφορά» επί των κερδών, δίνοντας ως αντάλλαγμα μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις που θα δέχονται να «εισφέρουν». Μήπως μετακινούμαστε προς τα εκεί, σε τράμπα μεταξύ ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων; Τα ποσά που θα συγκεντρώνονται «θα επενδύονται σε ειδικά ομόλογα δημοσίου» κ.λπ. Αλήθεια, τι θα προστατεύει αυτά τα ποσά από τις σημερινές και μελλοντικές κυβερνήσεις; Μήπως ανοίγουμε το δρόμο –με πρόσχημα τα ελλείμματα των ταμείων– για τη δημιουργία ενός θηριώδους «αποθεματικού», που ο κάθε Αλογοσκούφης του μέλλοντος θα μπορεί να «αξιοποιεί»;

Αλήθεια, όταν ανοίξει ο «κουμπαράς», τι θα βρούμε μέσα; Μήπως ομόλογα 25ετίας με δομημένους ή σύνθετους όρους που θα εξαερώνουν κάθε προσδοκία;

Σύντροφοι, αυτοί οι πειρασμοί «νεωτερικών» αντιμετωπίσεων στο Ασφαλιστικό πρέπει να αποφεύγονται. Η Αριστερά και τα συνδικάτα πρέπει να επιμείνουν στις υποχρεώσεις των εργοδοτών και του κράτους απέναντι στο δημόσιο σύστημα ασφλάλισης. Ο ρόλος των μαθητευόμενων μάγων που υπόσχονται να λύσουν το Ασφαλιστικό με «νέες» οικονομικές ιδέες ταιριάζει σε άλλους πολιτικούς χώρους.

Η θέση αυτή δεσμεύει μόνο τον ΣΥΝ και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, αφού ποτέ και πουθενά δεν έχει εγκριθεί.

Για τη ΔΕΑ,
Αντώνης Νταβανέλλος

90 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση

Τριήμερο εκδηλώσεων ΣΥΡΙΖΑ: 9, 10, 11 Νοέμβρη, Πάντειο

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

• 6 μ.μ. προβολή ταινίας : «Από τον τσάρο στον Λένιν»
• 7:30 μ.μ.: 1917, η χρονιά που συγκλόνισε τον κόσμο

Εισηγητές: Χρ. Λάσκος, Αλ. Χρύσης, Τ. Μαστρογιαννόπουλος

……………………………………

ΣΑΒΒΑΤΟ

11 π.μ.
• Από το 1917 στο 1989

Εισηγητές: Αντ. Νταβανέλλος, Αλ. Ρήγος, Ρ. Ρινάλντι,

Αρ. Μπαλτάς, Δ. Μπελαντής

…………………………………..

6.00 μ.μ. παράλληλες συζητήσεις

• Πολιτιστική έκρηξη

Εισηγητές: Ν. Βαλαβάνη, Ευγ.Κριτσεφσκαγια

• Θεσμοί, ανθρώπινες σχέσεις, οικογένεια

Εισηγητές: Δ. Τζανακόπουλος, Γ. Τσίπρας, Κ. Παρδάλη,

Σ. Μητραλιά

• Οι ανατροπές στην εκπαίδευση

Εισηγητές: Μπ. Νούτσος, Χρ. Μπάρτσα, Σ. Μάρταλης

………………………………….

ΚΥΡΙΑΚΗ 11 π.μ.:

• Από το χθες στο σήμερα: Συμπεράσματα και προοπτικές

Εκπρόσωποι των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ

90 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός: Οι επαναστάσεις είναι επίκαιρες!

Συμπληρώνουμε φέτος 90 χρόνια από την επανάσταση του 1917 που συγκλόνισε τον κόσμο. Η Οκτωβριανή Επανάσταση έδειξε ότι:

• την ιστορία τη γράφουν οι καταπιεσμένοι, οι εργαζόμενοι, οι λαοί.
• μπορεί να εξαφανιστεί η εκμετάλλευση, η καταπίεση και ο πόλεμος.
• είναι εφικτός ένας κόσμος αλληλεγγύης, ειρήνης, ισότητας.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση άνοιξε μια νέα σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έγινε μέσα σε έναν κόσμο πλημμυρισμένο από αδικία και καταπίεση. Σε έναν κόσμο όπου οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονταν σαν εξαρτήματα των μηχανών και αντικείμενα στην ιδιοκτησία των αφεντικών τους. Η Επανάσταση του 1917 άλλαξε την όψη αυτού του κόσμου:

• απόσπασε το 1/6 της ανθρωπότητας από τον καπιταλισμό για να χτιστεί μια άλλη κοινωνία.
• έστειλε στους καταπιεσμένους όλου του κόσμου μήνυμα οργάνωσης και αντίστασης, αποτέλεσε για αυτούς παράδειγμα, ενέπνευσε εξεγέρσεις και επαναστάσεις.
• αποτέλεσε το αντίπαλο δέος που ανάγκασε τους καταπιεστές σε όλο τον κόσμο να παραχωρήσουν δικαιώματα στους εργαζόμενους, τους νέους, τις γυναίκες.

Σε όλο τον κόσμο σήμερα το κεφάλαιο έχει περάσει στην επίθεση. Η οικονομική κρίση αλλά και η υποχώρηση των κινημάτων στο τέλος του 20^ου αιώνα οδήγησε τον καπιταλισμό στην επιθετικότητα. Προσπαθούν να ξηλώσουν κάθε δικαίωμα, να πάρουν πίσω κάθε παραχώρηση. Να κατεδαφίσουν το κοινωνικό κράτος που συγκροτήθηκε σαν αποτέλεσμα της πίεσης από τα κινήματα και τις επαναστάσεις. Η δημόσια δωρεάν παιδεία, η δημόσια δωρεάν υγεία, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση, το 8ωρο, τα εργατικά δικαιώματα δεν παραχωρήθηκαν χωρίς μάχες. Κατακτήθηκαν εκεί που η εξουσία πέρασε στους εργαζόμενους και το λαό, κερδήθηκαν με αίμα στον καπιταλιστικό κόσμο. Θέλουν να τα πάρουν όλα πίσω με την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Την ίδια στιγμή, με την παγκόσμια (αντι)τρομοκρατική υστερία, τους πολέμους και τις κατοχές σπρώχνουν τον κόσμο σε νέες μορφές απολυταρχίας.

Όσο, όμως, κι αν οι καταπιεστές συνεχίζουν να φτιάχνουν σχέδια, οι καταπιεσμένοι θα φτιάχνουν την ιστορία. Το ρήγμα του 1917 δεν έχει κλείσει. Η εισβολή των εργατών, των φτωχών, των νέων και των γυναικών, των κινημάτων στην παγκόσμια πολιτική σκηνή καθόρισε τις εξελίξεις στον 20^ο αιώνα, θα τις καθορίσει και στον 21^ο. Η ιστορία εξακολουθεί να είναι ιστορία της πάλης ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες, της πάλης ανάμεσα στο παλιό και το καινούριο, ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση, ιστορία των επαναστάσεων και των αντεπαναστάσεων.

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ενωτικό εγχείρημα πολιτικών κομμάτων, οργανώσεων και ανένταχτων της Αριστεράς δε μπορεί παρά να γιορτάζει για τα 90 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης. Γιορτάζει όχι για κάποια «περασμένα μεγαλεία» αλλά γιατί δεν ξεχνάει τις παραδόσεις του εργατικού, προοδευτικού, αριστερού κινήματος και τις χρειάζεται για να παλέψει σήμερα ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, την καταπάτηση των δικαιωμάτων, τον πόλεμο. Για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη των εργαζομένων και των νέων.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποτελείται από πολιτικές δυνάμεις με διαφορετικές ιστορικές και ιδεολογικές καταβολές, προσεγγίσεις και εκτιμήσεις. Όλες όμως έχουν συμφωνήσει στη δυνατότητα και αναγκαιότητα η Αριστερά να συζητάει, να επικοινωνεί, να ενώνεται όπου μπορεί να ενωθεί, να δρα από κοινού. Σε αυτά τα πλαίσια ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διοργανώνει το 3ήμερο συζητήσεων, εκδηλώσεων, εκθέσεων και προβολών για τα 90 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση και καλεί να το παρακολουθήσει κάθε αριστερός και αριστερή, κάθε νέος άνθρωπος που ανησυχεί και αμφισβητεί, καθένας και κάθε μία που θέλει να προβληματιστεί και να συζητήσει.