Ανακοίνωση της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ για την απεργία της 12ης Δεκεμβρίου

Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζει τη μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία και τα συλλαλητήρια της 12ης Δεκεμβρίου

Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζει τη μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία και τα συλλαλητήρια της 12^ης Δεκεμβρίου.

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία έδωσαν την κατάλληλη απάντηση στην κυβερνητική πολιτική του προϋπολογισμού, της υπονόμευσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, της απειλής των ιδιωτικοποιήσεων.

Η Γραμματεία του Συριζα καταγγέλλει ιδιαίτερα την απόπειρα ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων, υπογραμμίζοντας την ευθύνη της κυβέρνησης για τη σύλληψη των δύο εργαζομένων της ΔΕΗ που κατηγορούνται ότι εξουδετέρωσαν τις κάμερες παρακολούθησης που κατέγραφαν τη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση, αλλά και τις συλλήψεις άλλων διαδηλωτών όπως και τη χρήση χημικών από τα ΜΑΤ κατά τη διάρκεια του απεργιακού συλλαλητηρίου.

Η μεγάλη επιτυχία της απεργίας της 12/12 αναδεικνύει τις δυνατότητες για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Θέτει με έμφαση το ζήτημα της κλιμάκωσης και του συντονισμού των αγώνων και δημιουργεί νέες, σε ανώτερο επίπεδο, ευθύνες για τις ηγεσίες των συνδικάτων και της Αριστεράς.

13 Δεκέμβρη 2007

Ρατσιστική επίθεση βίας κατά μεταναστών στο Αιγάλεω

Ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή

Προς τον κ. Υπουργό Εσωτερικών

Θέμα : Ρατσιστική επίθεση βίας κατά μεταναστών στο Αιγάλεω

Έχουν πληθύνει το τελευταίο διάστημα οι ρατσιστικές επιθέσεις συμμοριών εναντίον μεταναστών σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Το φαινόμενο αυτό λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις, δεδομένου ότι οι οπλισμένες συμμορίες δρουν οργανωμένα και ανεξέλεγκτα, ενώ χτυπούν απροειδοποίητα και απρόκλητα φιλήσυχους ανθρώπους του μεροκάματου.

Το τελευταίο κρούσμα βίας σημειώθηκε στο Αιγάλεω, το βράδυ της 30^ης Νοεμβρίου 2007 όταν, σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο του Ελληνοπακιστανικού Συλλόγου, Ανουάρ Ικμπάλ, 25 περίπου άτομα με ρόπαλα, σίδερα και πιστόλι, κι ενώ προηγουμένως είχαν υποδυθεί τους αστυνομικούς, εισέβαλλαν στο σπίτι πέντε πακιστανών, τους οποίους τραυμάτισαν σοβαρά. Ένα εκ των θυμάτων της ρατσιστικής επίθεσης βρίσκεται στο νοσοκομείο με εγκεφαλική αιμορραγία, τρεις έχουν ράμματα στο κεφάλι και ένας στο αριστερό μάτι.

Πριν ενάμιση μήνα από σύμπτωση δεν υπήρξαν θύματα σε ανάλογη επίθεση εναντίον μεταναστών στο Ρέντη, ενώ συχνά πλέον είναι τα περιστατικά επιθέσεων και προκλήσεων ακροδεξιών στοιχείων εναντίον μελών οργανώσεων, ακόμη και κομμάτων που τάσσονται κατά της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.

Η κυβέρνηση δυστυχώς σιωπά αμήχανη, ενώ η Αστυνομία επεμβαίνει καθυστερημένα, τελικά δεν προστατεύει τους έχοντες ανάγκη και οι έρευνές της σπανίως αποδίδουν καρπούς. Επιπλέον, η αδυναμία σύλληψης των δραστών όχι μόνο δεν λειτουργεί αποτρεπτικά ως προς την επανάληψη πράξεων ρατσιστικής βίας, αλλά αντιθέτως ενθαρρύνει την επιθετικότητα ακροδεξιών θυλάκων.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

- Προτίθεται να εκπονήσει άμεσα ένα αποτελεσματικό σχέδιο πρόληψης και αντιμετώπισης φαινομένων ρατσιστικής βίας, δεδομένου ότι τα όποια ισχύοντα μέτρα κρίνονται εκ των πραγμάτων ανεπαρκή;

- Θεωρεί τα τελευταία περιστατικά (Ρέντη, Αιγάλεω κλπ) μεμονωμένα ή διακρίνει αύξηση των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας; Αν ισχύει το δεύτερο, πώς σκοπεύει να να προστατεύσει τους μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, ώστε σε καμιά περίπτωση να μην κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα και η ζωή τους;
- Για ποιους λόγους η Ελληνική Αστυνομία επιδεικνύει χαρακτηριστική δυστοκία αναφορικά με τη διαλεύκανση παρομοίων υποθέσεων και τη σύλληψη των δραστών; - Τι προκύπτει από το πόρισμα της ΕΔΕ για τη ρατσιστική επίθεση στο Ρέντη στις 7 Οκτωβρίου 2007;

4/12/2007
Ο ερωτών βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ

Φώτης Κουβέλης

Καταδικάζουμε τη σοβαρότατη δολοφονική επίθεση

Κίνηση "ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ"

Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 2/12/2007

Καταδικάζουμε τη σοβαρότατη δολοφονική επίθεση από οργανωμένη ομάδα 30 ρατσιστών, που έγινε το βράδυ της Παρασκευής 30/11 σε βάρος Πακιστανών μεταναστών που ζουν στο Αιγάλεω. Οι φασίστες οπλισμένοι με ρόπαλα, αλυσίδες, μαχαίρια και με την απειλή 1 περιστρόφου (!!!), έσπασαν το παράθυρο μονοκατοικίας που ζουν οι Πακιστανοί στην οδό Πλάτωνος 17, μπήκαν στο σπίτι και χτύπησαν ανελέητα όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Πέντε μετανάστες τραυματίστηκαν σοβαρά στο κεφάλι, αιμόφυρτοι διακομίστηκαν στο νοσοκομείο, 4 επέστρεψαν με ράμματα σε όλο το μήκος του κρανίου και στο μάτι, και ένας παραμένει στο Θριάσειο νοσοκομείο, με βαθύτερο εσωτερικό εγκεφαλικό τραύμα.

Τι περίμεναν οι αστυνομικοί του Τμήματος Αιγάλεω που βρίσκεται μόλις 700 μέτρα μακριά από στο σημείο της επίθεσης για να ανταποκριθούν σε απεγνωσμένα τηλεφωνήματα ελλήνων γειτόνων; Γιατί έφτασαν καθυστερημένα αφού πρώτα οι δολοφόνοι είχαν προλάβει να φύγουν; Γιατί το πρώτο πράγμα που βρήκαν να ρωτήσουν τους αιμόφυρτους μετανάστες όταν έφτασαν εκεί ήταν αν έχουν χαρτιά (!); Αυτά είναι μερικά από τα εύλογα ερωτήματα που μεταφέρθηκαν σε μετανάστες και έλληνες ομάδας συμπαράστασης της Κίνησης «ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ», που επισκέφτηκε την Κυριακή 2/12 τους παθόντες.

Η νέα ρατσιστική επίθεση είναι η σοβαρότερη από όσες είδαν τον τελευταίο καιρό το φως της δημοσιότητας. Ευτυχώς αυτή τη φορά κατατέθηκαν μηνύσεις από δύο παθόντες μετανάστες. Αν δεν έχουμε νεκρούς όμως, οφείλεται καθαρά στην τύχη. Προηγήθηκαν ανάλογα περιστατικά στου Ρέντη (7/10), πάλι κατά Πακιστανών, και σε διάφορα σημεία της Αθήνας στις 27/10 μετά από την «7 ^η γιορτή νεολαίας» που είχε οργανώσει την ίδια μέρα η ναζιστική Χρυσή Αυγή με μαχαιρώματα μεταναστών και νεολαίων αντιρατσιστών. Στο Αιγάλεω, λίγες εβδομάδες πριν την επίθεση, είχαν γίνει εκτεταμένες αλλεπάλληλες επιχειρήσεις-σκούπα της ΕΛΑΣ με στόχο μετανάστες σε κεντρικά σημεία. Αμέσως μετά είχε εμφανιστεί ρατσιστική ομάδα με την επωνυμία «Πρωτοβουλία Πολιτών» που είχε ζητήσει από το Δημοτικό Συμβούλιο να πάρει μέτρα κατά της εγκληματικότητας των μεταναστών που ζουν στην περιοχή!

Καλούμε τους πολίτες του Αιγάλεω, τα συνδικάτα, τους τοπικούς συλλόγους, πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, δημοτικές κινήσεις της περιοχής να καταδικάσουν τη νέα ρατσιστική πρόκληση και να προστατεύσουν τους μετανάστες. Η μαζική οργανωμένη κινητοποίηση όλων είναι απαραίτητη για την απομόνωση των φασιστών, τη σύλληψη των ενόχων, την ανάληψη των όποιων ευθυνών αναλογούν στην αστυνομία.

ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

Απαιτούμε:

ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ

ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Πανελλαδική συνάντηση ΣΥΡΙΖΑ

Η 1^η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ θα πραγματοποιηθεί την 1^η και 2 Μαρτίου, στην Αθήνα, σύμφωνα με απόφαση της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Στόχοι της συνάντησης θα είναι:

Α. Να ενεργοποιηθεί και να συσπειρωθεί όλο το διάχυτο και οργανωμένο δυναμικό που στήριξε το ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να βοηθήσει την προσπάθειά του

Β. Να διεξαχθεί μια ουσιαστική πολιτική συζήτηση για τη νέα πολιτική κατάσταση και τα καθήκοντα που απορρέουν από αυτήν και

Γ. Να υπάρξουν κατευθύνσεις και προτάσεις για την παρέμβαση στα ανοικτά και σημαντικά μέτωπα της κοινωνίας.

Επίσης η Συντονιστική Γραμματεία – και για να ενισχύσει την προετοιμασία για την Πανελλαδική Σύσκεψη αλλά και για γενικότερους λόγους αποφάσισε:

· Τη λειτουργία του site του ΣΥΡΙΖΑ με έμφαση και διευκόλυνση του πολιτικού διαλόγου

· Την έκδοση πολιτικού περιοδικού του ΣΥΡΙΖΑ

· Την ολοκλήρωση και δημοσιοποίηση των εισηγήσεων για την Πανελλαδική Συνάντηση, το αργότερο μέχρι τις 20 Δεκέμβρη.

Επίσης, η Συντονιστική Γραμματεία καλεί τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τους εργαζόμενους και τη νεολαία να μετάσχουν μαζικά στις κινητοποιήσεις που είναι σε εξέλιξη σχετικά με τον Προϋπολογισμό και το Ασφαλιστικό, όπως και στη συζήτηση και τη δράση ενάντια στην επιβολή της νέας Ευρωσυνθήκης και το αίτημα για δημοψήφισμα που θα πρέπει να απορρίψει τη νέα προσπάθεια να επανέλθει αυτή η νέα εκδοχή του Ευρωσυντάγματος.

Αθήνα, 16.11.2007

Σχετικά με μια θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό

αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά

30.10.07

Στη συνέντευξη Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για το Ασφαλιστικό προβλήθηκε με έμφαση (και την επόμενη μέρα έγινε πρωτοσέλιδο στην Αυγή) το αίτημα για τη δημιουργία ενός «ασφαλιστικού κουμπαρά» που θα χρηματοδοτηθεί «από τη μείωση των εξοπλισμών, τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, τη φορολόγηση μερισμάτων και κινητών αξιών και από άλλους πόρους» (μεταξύ των οποίων και τμήμα των προστίμων για… παραβάσεις του ΚΟΚ), «κουμπαράς» που θα κλειδωθεί και θα ανοίξει για να χρησιμοποιηθεί μετά το 2025, ή ακόμα το 2057, όταν –κατά τη φιλολογία του συρμού– τα Ταμεία θα αντιμετωπίζουν κίνδυνο κατάρρευσης και θα χρειάζονται, λέει, 180 δισ. ευρώ. (Αλήθεια, όποιος τα υπολόγισε αυτά, με τι σταθερές, π.χ., ύψος μισθών, ανεργία, ποσοστά ελαστικής και μαύρης εργασίας, τα υπολόγισε;)

Δυστυχώς, η θέση αυτή –και κυρίως η ανάδειξή της ως κεντρικού αιτήματος– γειτνιάζει επικίνδυνα με την αντίστοιχη του Μίμη Ανδρουλάκη (που έχει δημόσια υιοθετηθεί από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ) και, ακόμα χειρότερα, με της ΔΑΚΕ, που διά του Κ. Πουπάκη αναφέρεται στη δημιουργία ανάλογου «κουμπαρά».

Όχι τυχαία. Η θέση για την κεντρική αξία ενός τέτοιου «κουμπαρά» είναι υποχώρηση στη νεοφιλελεύθερη πίεση. Η Αριστερά και το οργανωμένο εργατικό κίνημα υποστηρίζουν παραδοσιακά ότι το Ασφαλιστικό δεν είναι ζήτημα πρόνοιας (ή, χειρότερα, φιλανθρωπίας). Είναι υποχρέωση των εργοδοτών (που γι’ αυτό χρεώνονται με εργοδοτική εισφορά), του κράτους (που γι’ αυτό χρεώνεται με κρατική συμμετοχή στη χρηματοδότηση) και κατάκτηση των εργαζομένων (που γι’ αυτό πληρώνουν εργατική εισφορά). Αν το σύστημα λειτουργούσε «κανονικά», ακόμα και με τα κριτήρια της αγοράς, δεν θα είχε κανέναν λόγο να παρουσιάζει ελλείμματα, αλλά αντίθετα θα ήταν πλεονασματικό. Αυτό τον ισχυρισμό αποδεικνύουν όλοι οι κοινωνικοί προϋπολογισμοί μετά το 1993 (όπου όλα τα ταμεία παρουσιάζουν πλεονασματικούς προϋπολογισμούς), αλλά και η διάθεση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών να μπουν στο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, όχι προφανώς για να συνεισφέρουν στα «ελλείμματα», αλλά για να διεκδικήσουν τμήμα της τεράστιας αποταμίευσης που γίνεται στα ταμεία.

Οι λόγοι που το σύστημα στην πράξη παρουσιάζει ελλείμματα έχουν αναδειχθεί στην ανάλυσή μας (εισήγηση Θεωνά): γιγάντια εισφοροδιαφυγή, θηριώδης εισφοροκλοπή, καταλήστευση των αποθεματικών, ανασφάλιστη εργασία, ελαστικοποιημένη εργασία. Η ανάλυση αυτή υποδεικνύει την αναγκαία σήμερα πολιτική πρόταση της Αριστεράς: α) επιβολή δρακόντειας πολιτικής διεκδίκησης των πόρων των ταμείων, β) σύνδεση του Ασφαλιστικού με το εργασιακό (πάταξη ανασφάλιστης και μαύρης, μείωση ελαστικής εργασίας), γ) εγγύηση (από το κράτος και τους εργοδότες) του σημερινού επιπέδου ασφαλιστικού δικαιωμάτων, διεκδίκηση (από το κίνημα) βελτιώσεων, με άμεση προτεραιότητα την αύξηση των απαράδεκτα χαμηλών συντάξεων.

Αγαπητοί σ., η αναγνώριση των ελλειμμάτων ως αντικειμενικής πραγματικότητας στα ταμεία είναι «βαρέλι χωρίς πάτο». Θα μας οδηγήσει σε άτακτη πολιτική υποχώρηση. Αυτός ο κίνδυνος φαίνεται σε ορισμένες λεπτομέρειες της πρότασης για τον «κουμπαρά». Σύμφωνα με την εισήγηση του σ. Δ. Στρατούλη, η διοίκηση του «κουμπαρά» θα αποτελείται «κατά πλειοψηφία από εκπροσώπους των ταμείων». Τι μας διασφαλίζει αυτό; Ας μην ξεχνάμε ότι οι «εκπρόσωποι των ταμείων» πούλησαν σε μια νύχτα τα αποθεματικά αγοράζοντας δομημένα. «Οι θεσμοθετημένοι πόροι θα απαλλάσσονται από παντός είδους φορολογία». Τι είναι αυτό; Οι πόροι που περιγράφονται δεν υπόκεινται προφανώς σε περαιτέρω φορολόγηση. Αντίθετα, η πρόταση Ανδρουλάκη περιλαμβάνει κάποιου είδους «εισφορά» επί των κερδών, δίνοντας ως αντάλλαγμα μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις που θα δέχονται να «εισφέρουν». Μήπως μετακινούμαστε προς τα εκεί, σε τράμπα μεταξύ ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων; Τα ποσά που θα συγκεντρώνονται «θα επενδύονται σε ειδικά ομόλογα δημοσίου» κ.λπ. Αλήθεια, τι θα προστατεύει αυτά τα ποσά από τις σημερινές και μελλοντικές κυβερνήσεις; Μήπως ανοίγουμε το δρόμο –με πρόσχημα τα ελλείμματα των ταμείων– για τη δημιουργία ενός θηριώδους «αποθεματικού», που ο κάθε Αλογοσκούφης του μέλλοντος θα μπορεί να «αξιοποιεί»;

Αλήθεια, όταν ανοίξει ο «κουμπαράς», τι θα βρούμε μέσα; Μήπως ομόλογα 25ετίας με δομημένους ή σύνθετους όρους που θα εξαερώνουν κάθε προσδοκία;

Σύντροφοι, αυτοί οι πειρασμοί «νεωτερικών» αντιμετωπίσεων στο Ασφαλιστικό πρέπει να αποφεύγονται. Η Αριστερά και τα συνδικάτα πρέπει να επιμείνουν στις υποχρεώσεις των εργοδοτών και του κράτους απέναντι στο δημόσιο σύστημα ασφλάλισης. Ο ρόλος των μαθητευόμενων μάγων που υπόσχονται να λύσουν το Ασφαλιστικό με «νέες» οικονομικές ιδέες ταιριάζει σε άλλους πολιτικούς χώρους.

Η θέση αυτή δεσμεύει μόνο τον ΣΥΝ και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, αφού ποτέ και πουθενά δεν έχει εγκριθεί.

Για τη ΔΕΑ,
Αντώνης Νταβανέλλος

90 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση

Τριήμερο εκδηλώσεων ΣΥΡΙΖΑ: 9, 10, 11 Νοέμβρη, Πάντειο

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

• 6 μ.μ. προβολή ταινίας : «Από τον τσάρο στον Λένιν»
• 7:30 μ.μ.: 1917, η χρονιά που συγκλόνισε τον κόσμο

Εισηγητές: Χρ. Λάσκος, Αλ. Χρύσης, Τ. Μαστρογιαννόπουλος

……………………………………

ΣΑΒΒΑΤΟ

11 π.μ.
• Από το 1917 στο 1989

Εισηγητές: Αντ. Νταβανέλλος, Αλ. Ρήγος, Ρ. Ρινάλντι,

Αρ. Μπαλτάς, Δ. Μπελαντής

…………………………………..

6.00 μ.μ. παράλληλες συζητήσεις

• Πολιτιστική έκρηξη

Εισηγητές: Ν. Βαλαβάνη, Ευγ.Κριτσεφσκαγια

• Θεσμοί, ανθρώπινες σχέσεις, οικογένεια

Εισηγητές: Δ. Τζανακόπουλος, Γ. Τσίπρας, Κ. Παρδάλη,

Σ. Μητραλιά

• Οι ανατροπές στην εκπαίδευση

Εισηγητές: Μπ. Νούτσος, Χρ. Μπάρτσα, Σ. Μάρταλης

………………………………….

ΚΥΡΙΑΚΗ 11 π.μ.:

• Από το χθες στο σήμερα: Συμπεράσματα και προοπτικές

Εκπρόσωποι των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ

90 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός: Οι επαναστάσεις είναι επίκαιρες!

Συμπληρώνουμε φέτος 90 χρόνια από την επανάσταση του 1917 που συγκλόνισε τον κόσμο. Η Οκτωβριανή Επανάσταση έδειξε ότι:

• την ιστορία τη γράφουν οι καταπιεσμένοι, οι εργαζόμενοι, οι λαοί.
• μπορεί να εξαφανιστεί η εκμετάλλευση, η καταπίεση και ο πόλεμος.
• είναι εφικτός ένας κόσμος αλληλεγγύης, ειρήνης, ισότητας.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση άνοιξε μια νέα σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έγινε μέσα σε έναν κόσμο πλημμυρισμένο από αδικία και καταπίεση. Σε έναν κόσμο όπου οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονταν σαν εξαρτήματα των μηχανών και αντικείμενα στην ιδιοκτησία των αφεντικών τους. Η Επανάσταση του 1917 άλλαξε την όψη αυτού του κόσμου:

• απόσπασε το 1/6 της ανθρωπότητας από τον καπιταλισμό για να χτιστεί μια άλλη κοινωνία.
• έστειλε στους καταπιεσμένους όλου του κόσμου μήνυμα οργάνωσης και αντίστασης, αποτέλεσε για αυτούς παράδειγμα, ενέπνευσε εξεγέρσεις και επαναστάσεις.
• αποτέλεσε το αντίπαλο δέος που ανάγκασε τους καταπιεστές σε όλο τον κόσμο να παραχωρήσουν δικαιώματα στους εργαζόμενους, τους νέους, τις γυναίκες.

Σε όλο τον κόσμο σήμερα το κεφάλαιο έχει περάσει στην επίθεση. Η οικονομική κρίση αλλά και η υποχώρηση των κινημάτων στο τέλος του 20^ου αιώνα οδήγησε τον καπιταλισμό στην επιθετικότητα. Προσπαθούν να ξηλώσουν κάθε δικαίωμα, να πάρουν πίσω κάθε παραχώρηση. Να κατεδαφίσουν το κοινωνικό κράτος που συγκροτήθηκε σαν αποτέλεσμα της πίεσης από τα κινήματα και τις επαναστάσεις. Η δημόσια δωρεάν παιδεία, η δημόσια δωρεάν υγεία, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση, το 8ωρο, τα εργατικά δικαιώματα δεν παραχωρήθηκαν χωρίς μάχες. Κατακτήθηκαν εκεί που η εξουσία πέρασε στους εργαζόμενους και το λαό, κερδήθηκαν με αίμα στον καπιταλιστικό κόσμο. Θέλουν να τα πάρουν όλα πίσω με την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Την ίδια στιγμή, με την παγκόσμια (αντι)τρομοκρατική υστερία, τους πολέμους και τις κατοχές σπρώχνουν τον κόσμο σε νέες μορφές απολυταρχίας.

Όσο, όμως, κι αν οι καταπιεστές συνεχίζουν να φτιάχνουν σχέδια, οι καταπιεσμένοι θα φτιάχνουν την ιστορία. Το ρήγμα του 1917 δεν έχει κλείσει. Η εισβολή των εργατών, των φτωχών, των νέων και των γυναικών, των κινημάτων στην παγκόσμια πολιτική σκηνή καθόρισε τις εξελίξεις στον 20^ο αιώνα, θα τις καθορίσει και στον 21^ο. Η ιστορία εξακολουθεί να είναι ιστορία της πάλης ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες, της πάλης ανάμεσα στο παλιό και το καινούριο, ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση, ιστορία των επαναστάσεων και των αντεπαναστάσεων.

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ενωτικό εγχείρημα πολιτικών κομμάτων, οργανώσεων και ανένταχτων της Αριστεράς δε μπορεί παρά να γιορτάζει για τα 90 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης. Γιορτάζει όχι για κάποια «περασμένα μεγαλεία» αλλά γιατί δεν ξεχνάει τις παραδόσεις του εργατικού, προοδευτικού, αριστερού κινήματος και τις χρειάζεται για να παλέψει σήμερα ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, την καταπάτηση των δικαιωμάτων, τον πόλεμο. Για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη των εργαζομένων και των νέων.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποτελείται από πολιτικές δυνάμεις με διαφορετικές ιστορικές και ιδεολογικές καταβολές, προσεγγίσεις και εκτιμήσεις. Όλες όμως έχουν συμφωνήσει στη δυνατότητα και αναγκαιότητα η Αριστερά να συζητάει, να επικοινωνεί, να ενώνεται όπου μπορεί να ενωθεί, να δρα από κοινού. Σε αυτά τα πλαίσια ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διοργανώνει το 3ήμερο συζητήσεων, εκδηλώσεων, εκθέσεων και προβολών για τα 90 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση και καλεί να το παρακολουθήσει κάθε αριστερός και αριστερή, κάθε νέος άνθρωπος που ανησυχεί και αμφισβητεί, καθένας και κάθε μία που θέλει να προβληματιστεί και να συζητήσει.

ΠΑΜΕ ΠΑΡΕΛΑΣΗ;

ΠΑΜΕ ΠΑΡΕΛΑΣΗ;

Στην Ελλάδα οι μαθητικές παρελάσεις εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, πάνω στη φούρια τους να ποτίσουν και την ελληνική νεολαία με τα φασιστικά ιδεώδη που τόσο τους είχαν εμπνεύσει. Ο τρόπος, δοκιμασμένος από όλα τα αυταρχικά καθεστώτα. Τα παιδιά «παίζουν και μαθαίνουν» τον πόλεμο μέσα στα σχολεία. Οι συμβολισμοί είναι αναρίθμητοι. Τα παιδιά βαδίζουν με στρατιωτικό βήμα και παράγγελμα – όπως στο στρατό – φοράνε ομοιόμορφα ρούχα , υπακούουν και σέβονται την ανώτερη εξουσία, τους επίσημους και τους παπάδες, οι πιο ψηλοί, οι πιο «λεβέντες» και οι πιο καλοί μαθητές πάνε μπροστά. Πολλές φορές μαθαίνουν από τους δασκάλους τους και πολεμικά εμβατήρια στις πρόβες όπως στο στρατό ... Είναι άραγε τυχαίο που οι παρελάσεις επιλέγεται να γίνουν σε επετείους κήρυξης πολέμων; Είναι τυχαίο που το σύστημά τους για να επιβιώσει στηρίζεται στον πόλεμο όπως στο Ιράκ, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν και σε τόσα άλλα μέρη και θέλουν από νωρίς τη νεολαία να συνηθίσει στην ιδέα να είναι κρέας για τα κανόνια τους;

Αυτό όμως δεν τους αρκεί. Θέλουν να καλλιεργήσουν στη νέα γενιά το δηλητήριο του ρατσισμού. Αν είσαι από την Αλβανία, το Πακιστάν, το Ιράκ... Τότε, ακόμα και αν είσαι ο καλύτερος μαθητής, ακόμα και αν είσαι ο πιο ψηλός και λεβέντης, καλά θα κάνεις να κάτσεις σπίτι σου, αν δεν θέλεις να γίνεις θέαμα στις ειδήσεις. Άσε που πλέον έχουμε και ΛΑΟΣ στη βουλή.

Και αν απλά δεν θες βρε παιδί μου να πας στην παρέλαση; Αν στη δίνει όλο αυτό το μιλιταριστικό πανηγύρι, δεν θέλεις να συμμετάσχεις σε ένα κατάλοιπο αναχρονιστικών ανελεύθερων καθεστώτων; Η τριήμερη αποβολή σε περιμένει. Άλλωστε ποιος είσαι που τολμάς να αποφασίζεις για το μέλλον σου;

Ο σκοπός είναι προφανής: να κόψουν και να ράψουν τη νεολαία στα μέτρα τους. Να βγαίνουν από τα σχολεία παιδιά που έχουν μάθει να υποτάσσονται, να πειθαρχούν άκριτα, να είναι δεκτικά στα ιδεολογήματα του ρατσισμού και του εθνικισμού. Παιδιά έτοιμα να αναπαράγουν διακρίσεις και στερεότυπα. Πώς λοιπόν όλα αυτά συμβάλλουν στη διαμόρφωση ελεύθερων και ανεξάρτητων συνειδήσεων που είναι στόχος της εκπαίδευσης; δεν υπάρχουν καλύτεροι τρόποι καλλιέργειας κριτικής ιστορικής συνείδησης για τους μαθητές και τις μαθήτριες;

Δεν είναι αυτή η νεολαία που θέλουμε να είμαστε! Οι νέες και οι νέοι θέλουμε να μπορούμε να σκεφτόμαστε ελεύθερα, θέλουμε να είμαστε ενάντια στον πόλεμο, τη στρατοκρατία και το μιλιταρισμό. Θέλουν για εμάς μια ζωή χειρότερη από αυτήν που ζήσανε οι γονείς μας, και θέλουν αυτό να το δεχτούμε χωρίς αντίσταση. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη! Απέναντι στην υποταγή προτάσσουμε το δρόμο των συλλογικών διεκδικήσεων, των αγώνων και της αλληλεγγύης. Ανήκουμε στη γενιά των 500 ευρώ και της εργασιακής ανασφάλειας, είμαστε οι μελλοντικοί αλλά και οι τωρινοί εργαζόμενοι και εργαζόμενες, αλλά είμαστε και η γενιά των μεγάλων αγώνων για την εκπαίδευση, το περιβάλλον, τους ελεύθερους χώρους ,τα δικαιώματα, την ειρήνη. Για το μέλλον αλλά και το παρόν μας. Οι κυβερνήσεις, οι υπουργοί, η άρχουσα τάξη, μας έχουν βάλει στο στόχαστρο, μας χτυπάνε με αντιδραστικές εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, με καταστολή από «στρατιωτάκια ακούνητα», με ασφαλιστικές αντιμεταρρυθμίσεις που υποθηκεύουν το μέλλον μας. Οι ίδιοι είναι που θέλουν να μας παρατάξουν στις πλατείες σα στρατιώτες για να τους τιμήσουμε στρέφοντας το κεφάλι.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ!

Ανυπακοή στον μιλιταρισμό- αποχή από τις παρελάσεις

Καμιά ποινή σε δασκάλους, καθηγητές, μαθητές και μαθήτριες που αρνούνται να συμμετάσχουν

Να καταργηθούν τώρα οι παρελάσεις

5% για την παιδεία, μείωση των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς

ΝΕΕΣ και ΝΕΟΙ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Συνεδριάσεις ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ιωνίας

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. ένα μήνα μετά τις εκλογές έχει ξεδιπλώσει το πρόγραμμα της. Η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας συνεχίζεται ακόμη πιο έντονα. Το προσχέδιο του προϋπολογισμού, το ασφαλιστικό, η αύξηση του ΦΠΑ είναι τα πρώτα δείγματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαρατίθεται με όλα αυτά, μέσα στη βουλή με την κοινοβουλευτική του ομάδα αλλά και έξω από αυτή με όλους εμάς.

Για να οργανώσουμε αυτές τις μάχες όλο το επόμενο διάστημα η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ιωνίας θα συζητάει κάθε δεύτερη Τρίτη στα γραφεία του ΣΥΝ (Αγίας Φωτεινής 2). Οι συνεδριάσεις είναι ανοιχτές για όλους όσους και όσες θέλουν να παρακολουθήσουν και να στηρίξουν αυτή τη προσπάθεια. Η επόμενη συνεδρίαση θα είναι την Τρίτη 30/10/07 στις 8μ.μ.
19/10/2007

Ανακοίνωση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ για το διάλογο για το ασφαλιστικό

Μετά την αποτυχία της Κυβέρνησης να οργανώσει προσχηματικό πολιτικό και κοινωνικό διάλογο για το ασφαλιστικό, επιχειρεί τώρα με επικοινωνιακά τρικ να μεταφέρει αυτόν το «διάλογο» στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής.

Το κλίμα μέσα στο οποίο επιχειρείται να προωθηθεί αυτός ο «διάλογος», διαμορφώνεται από την έλλειψη συγκεκριμένων προτάσεων και θέσεων της κυβέρνησης και τις προκλητικά αντεργατικές και αντιασφαλιστικές προτάσεις της Επιτροπής «σοφών» του κ. Αναλυτή και του Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Γκαργκάνα.

Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται την ανάγκη να υπογραμμίσει με έμφαση πως δεν χρειάζεται κανένας διάλογος, ουσιαστικός ή προσχηματικός, για να διευκρινισθεί ότι:

1. Η απόδοση των οφειλών του κράτους προς τους φορείς της Κοινωνικής Ασφάλισης, η λήψη άμεσων μέτρων για την απόδοση των οφειλών της μεγάλης ιδιωτικής εργοδοσίας και η καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής, αποτελούν χρέος της κυβέρνησης και έκφραση της όποιας αξιοπιστίας μπορεί να έχει η πολιτική της.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι αδύνατο να συμμετέχουν σε διαδικασίες, που έχουν στόχο τον παραπέρα περιορισμό των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των παλιών και νέων γενεών ασφαλισμένων με την αύξηση (εθελοντικά ή όχι) των ορίων ηλικίας, με το παραπέρα κτύπημα της πρόωρης συνταξιοδότησης ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού (μητέρες με ανήλικα παιδιά, γενικότερα γυναίκες, βαρέα και ανθυγιεινά, αναπηρικές κλπ), με την άμεση ή έμμεση συρρίκνωση των συντάξεων (συντάξιμες αποδοχές, ποσοστό υπολογισμού) ή με την παραπέρα κατακρεούργηση του θεσμού των κατώτερων συντάξεων, όπως προέβλεπε ο νόμος Σιούφα και προτείνουν οι «σοφοί» του κ. Αναλυτή με την ουσιαστική κατάργηση του προνοιακού μέρους της κατώτερης σύνταξης.

Η θεμελιώδης διαφορά στην αντιμετώπιση του προβλήματος είναι σαφής.

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς εκτιμά πως καθοριστικοί παράγοντες επιδείνωσης του ασφαλιστικού προβλήματος είναι τα ζητήματα της διαχρονικής καταλήστευσης των πόρων του και της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και η προώθηση της ελαστικής απασχόλησης.

Η κυβέρνηση της ΝΔ επιμένει στους συνταξιοδοτικούς όρους, γύρω από τους οποίους κινήθηκαν και οι νόμοι Σιούφα και Ρέππα, οι επιλογές των οποίων ενώ επιδεινώνουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα, δεν αποτελούν λύση, αλλά ημίμετρα, που απλά μεταθέτουν για ελάχιστα χρόνια το πρόβλημα.

Μ΄ αυτούς τους όρους η συζήτηση στις Επιτροπές της Βουλής δεν πρόκειται να υπηρετήσει τίποτε άλλο παρά τις επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης.

Το δρόμο για τη λύση μπορούν νʼ ανοίξουν μόνο οι αγώνες των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Αναδημοσίευση για την μετεκλογική Συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ

από την εργατική αριστερά

Τη Δευτέρα 1/10 πραγματοποιήθηκε στη Ν. Ιωνία η πρώτη μετεκλογική ανοιχτή συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ της περιοχής.Η συνέλευση είχε προπαγανδιστεί με αφισοκολλήσεις στις περισσότερες γειτονιές της Ν. Ιωνίας, γεγονός που έδειξε στο κόσμο ότι συνεχίζουμε. Η ανταπόκριση που συναντήσαμε στη βδομαδιάτικη εξόρμηση της ΔΕΑ τρεις μέρες πριν από τη συνέλευση ήταν πολύ θετική.

Στη συνέλευση πήραν μέρος πάνω από 50 άτομα, μέλη των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, ανένταχτοι που ήταν μαζί μας το προηγούμενο διάστημα, αλλά και κόσμος που για πρώτη φορά πήρε μέρος στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι 16 τοποθετήσεις που έγιναν έδειξαν τη μεγάλη ανάγκη για πολιτική συζήτηση. Από τις περισσότερες τοποθετήσεις υπογραμμίστηκε ότι η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στη σύνδεσή του με τα κινήματα του προηγούμενου διαστήματος, αλλά και στην ξεκάθαρη τοποθέτηση ενάντια σε όλα τα σενάρια κυβερνητικών συνεργασιών. Εκφράστηκε ο προβληματισμός για την είσοδο του ΛΑΟΣ στη βουλή, αλλά και για τα εκλογικά ποσοστά που πήραν οι Οικολόγοι Πράσινοι, καθώς και αν θα έπρεπε προεκλογικά να είχαμε συνεργαστεί.

Για το πώς συνεχίζουμε, τονίστηκε ότι χρειάζεται να είμαστε ανοιχτοί στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που ζητάει από το κόμμα του να στραφεί αριστερά, χωρίς όμως να είναι σίγουρο ότι η κρίση στο ΠΑΣΟΚ θα οδηγήσει σε κάτι τέτοιο. Αλλά ανοιχτοί είμαστε σε όλους όσοι συμφωνούν με τη διακήρυξη και σε όλους όσοι θέλουν να παλέψουμε μαζί. Στη πρόταση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να έχει κυβερνητικό πρόγραμμα, απαντήθηκε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα πρόγραμμα δράσης αντίστοιχο και πιο μαχητικό με το προηγούμενο διάστημα και ότι όπου στον κόσμο η Αριστερά μπήκε σε τέτοια παιχνίδια, αντί να βγει κερδισμένη, έχασε καθώς υποχρεώθηκε να στηρίξει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα.

Για να οργανώνουμε πολύ καλύτερα τις μάχες που έρχονται, προέκυψε η ανάγκη συμμετοχής στα σωματεία της περιοχής: από αυτά των συνταξιούχων μέχρι το κάθε σωματείο εργαζομένων. Το ασφαλιστικό, με αιχμή το κομμάτι που αφορά τις γυναίκες, ο προϋπολογισμός, το περιβάλλον είναι θέματα που χρειάζεται να ανοίξουμε στις επόμενες συζητήσεις που θα οργανώσουμε.
Η απάντηση σε φαινόμενα τύπου ΛΑΟΣ χρειάζεται να οργανωθεί από την Αριστερά. Στη Ν. Ιωνία υποστηρίξαμε πως χρειάζεται να ξεκινήσουμε με το σβήσιμο συνθημάτων από την περιοχή μας.

Μετά την οργάνωση της πετυχημένης συνέλευσης ο ΣΥΡΙΖΑ της Ν. Ιωνίας οργανώνει πάρτι την Παρασκευή 5/10 στο Παναιτώλειο για να γιορτάσει τα αποτελέσματα αλλά και για την κάλυψη των οικονομικών αναγκών.

Σοφία Δερμετζόγλου
Ελένη Τόλη

Η απόσυρση του βιβλίου ιστορίας της 6ης Δημοτικού

από την Εργατική Αριστερά 02.10.07 Ο "νέος πατριωτισμός" του Καραμανλή χέρι-χέρι με τον ακροδεξιό εθνικισμό

Στις 25/9 ο νέος υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης ανακοίνωσε την απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού. Η απόφαση αυτή προκάλεσε συγχαρητήρια «από καρδίας» από τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο «για την παρρησία και την ευθυκρισία την οποία επέδειξε» ο Στυλιανίδης αλλά και πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες από το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Από την άλλη μεριά, υπήρξε έντονη αντίθεση από το ΣΥΡΙΖΑ, που χαρακτήρισε την απόφαση ως στροφή στην ακραιφνή δεξιά ορθοδοξία και έκανε λόγο για συγκυβέρνηση ΝΔ-ΛΑΟΣ. Υπήρξε επίσης κριτική από το ΠΑΣΟΚ -κυρίως για τον εξωθεσμικό χαρακτήρα της παρέμβασης. Κατά της απόσυρσης τάχθηκαν εκτός από τη συγγραφική ομάδα του βιβλίου -που στάθηκε ιδιαίτερα στον ανεπίτρεπτο θεσμικά αποκλεισμό των εκπαιδευτικών από την αξιολόγησή του- και πάρα πολλοί πανεπιστημιακοί και ιστορικοί. Η αιφνιδιαστική απόσυρση του βιβλίου ήταν η πρώτη κίνηση της νέας κυβέρνησης της Ν.Δ.! Οι προεκλογικές δηλώσεις του Καραμανλή, ότι το βιβλίο «διορθώθηκε» σύμφωνα με τις υποδείξεις της Ακαδημίας Αθηνών και θα είναι στα σχολεία για τη νέα χρονιά αποδείχθηκαν άλλο ένα ψέμα. για τη συνέχεια πατήστε εδώ για τη στάση του ΚΚΕ πατήστε εδώ

Μετά τις εκλογές: Συνέλευση & πάρτι

Οι εκλογές της 16/09/07 κατέγραψαν μια σημαντική ενίσχυση όλης της Αριστεράς αλλά και ειδικότερα μια μεγάλη νίκη του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η νίκη αυτή βασίζεται στους χιλιάδες αγωνιστές που στήριξαν το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως στην ανάπτυξη των αγώνων και των αντιστάσεων στα μέτρα της κυβέρνησης του Καραμανλή τα προηγούμενα 3,5 χρόνια.

Ο ίδιος λόγος είναι που η Νέα Δημοκρατία, αν και είναι περισσότερο αποφασισμένη να προχωρήσει στις επιθέσεις της, έχει χάσει τη δύναμή της τόσο σε βουλευτικές έδρες, όσο και – κυρίως – σε στήριξη μέσα στην κοινωνία. Η αίσθηση παντοδυναμίας θα ξεθωριάζει όσο απομακρυνόμαστε από τις εκλογές και τα πραγματικά ζητήματα θα αποκαλύπτουν την πραγματική ατζέντα της κυβέρνησης.

Αντίστοιχα, η κρίση του ΠΑΣΟΚ έχει να κάνει ακριβώς με την ανικανότητά του να αποτελέσει οποιαδήποτε είδους δύναμη αντίστασης στις επιλογές των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, στο νεοφιλελευθερισμό.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ Νέας Ιωνίας διοργανώνει ανοικτή συνέλευση τη Δευτέρα 1 Οκτωβρίου στο Συνεδριακό κέντρο (ΚΕΠ) στις 7:30 το απόγευμα.

Επίσης, για τη κάλυψη των προεκλογικών εξόδων αλλά και για να γιορτάσουμε την επιτυχία μας και στην Νέα Ιωνία, διοργανώνουμε πάρτι στο Παναιτώλιο την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου από τις 8:30 το βράδυ.

Το γραφείο τύπου

ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ιωνίας

25/9/2007

Αποτελέσματα εκλογών στη Νέα Ιωνία

Κόμμα	Αποτελέσματα 2007		Αποτελέσματα 2004
	Ποσοστό	Ψήφοι	Ποσοστό	Ψήφοι
ΠΑ.ΣΟ.Κ	37.09 %	13,246	43.19 %	16,068
Νέα Δημοκρατία	27.34 %	9,762	33.06 %	12,300
Κ.Κ.Ε.	18.12 %	6,471	14.18 %	5,275
ΣΥ.ΡΙΖ.Α	8.67 %	3,096	5.83 %	2,168
ΛΑ.Ο.Σ	4.50 %	1,608	2.62 %	975

Η εκτίμηση της γραμματείας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς για τις εκλογές

...και τα νέα πολιτικά καθήκοντα

www.syriza.gr

Οι εκλογές της 16/09/07 κατέγραψαν μια σημαντική ενίσχυση όλης της Αριστεράς αλλά και ειδικότερα μια μεγάλη νίκη του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Καταφέραμε να δώσουμε νέα δυναμική στο ενωτικό εγχείρημα μέσα στην Αριστερά και να εκφράσουμε τον κόσμο των κινημάτων, της αντίστασης της μισθωτής εργασίας και της νεολαίας κατά του νεοφιλελευθερισμού. Τον κόσμο του άρθρου «16» και των μεγάλων νεολαιίστικων και φοιτητικών κινητοποιήσεων κατά της αντιδραστικής αναθεώρησης και του νόμου-πλαισίου Τους «απασχολήσιμους», τους άνεργους, τους εργαζόμενους, τη γενιά των 400 ευρώ, τα θύματα της κρατικής καταστολής. Τις δυνάμεις του Πολιτισμού και της δημιουργίας , τα ασυμβίβαστα τμήματα της Γενιάς του Πολυτεχνείου και της Μεταπολίτευσης.

Μ ’όλους αυτούς πορευτήκαμε μαζί απέναντι στα ΜΑΤ του κ. Πολύδωρα, ενάντια στη λιτότητα, τη φτώχεια, τον πόλεμο, τις ιδιωτικοποιήσεις και τη συρρίκνωση των πολιτικών ελευθεριών και του κοινωνικού κράτους. Αντισταθήκαμε μαζί στις υποκλοπές, στις απαγωγές των μεταναστών, στη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, στη μαζική καταστροφή και ερήμωση των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος, την καταπάτηση των ακτών από τους κερδοσκόπους.

Ευχαριστούμε τους εκατοντάδες χιλιάδες φίλους και συντρόφους, εκείνες κι εκείνους που μας ψήφισαν και μας στήριξαν. Ευχαριστούμε τους νέους και τις νέες που μας εμπιστεύθηκαν, τους ανέντακτους και τις ανέντακτες που στρατεύθηκαν μαζί μας με ενθουσιασμό, παρά τις διαψεύσεις και τις απογοητεύσεις χρόνων. Δεσμευόμαστε να σταθούμε κοντά τους στους αγώνες που έρχονται. Να συνεχίσουμε να παλεύουμε μαζί τους για την καθημερινή ανατροπή του νεοφιλελεύθερου πολιτικού και κοινωνικού σχεδίου, για την ήττα των αστικών κομμάτων εξουσίας, στην αποδοκιμασία της δικομματικής νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, για την ενότητα του εργατικού κινήματος και την ανάπτυξη των κοινωνικών κινημάτων και την προστασία και διεύρυνση του Δημόσιου Χώρου των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών, των πολιτικών και δημοκρατικών ελευθεριών . Για την ανάπτυξη του διαλόγου και της συζήτησης για μια άλλη κοινωνία ανατροπής της εκμετάλλευσης και της αλλοτρίωσης, τον σοσιαλισμό.

Η «Νέα Δημοκρατία» είχε μείωση της δύναμή της σε ψήφους και σε ποσοστά και πλήρωσε σε ένα βαθμό το κόστος της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της. Παρ’όλα αυτά διαθέτει, δυστυχώς, μια κοινοβουλευτική αυτοδυναμία έστω και ισχνή. Η πολιτική που θα ακολουθήσει θα είναι ακόμη σκληρότερη απέναντι στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Η σαφής τοποθέτηση του Πρωθυπουργού για τις «αντιμεταρρυθμίσεις» που θα συνεχισθούν το αποδεικνύει.

Τώρα, από καλύτερες θέσεις, μέσα σε ένα τοπίο κρίσης του δικομματισμού και ογκούμενης αμφισβήτησης του νεοφιλελεύθερου πλαισίου, μπορούμε να δυναμώσουμε τους αγώνες και να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική.

Ταυτόχρονα δεν πρέπει να επιτρέψουμε η είσοδος στη Βουλή του ακροδεξιού, λαϊκιστικού και ξενοφοβικού ΛΑΟΣ , να μολύνει με τις αντιδραστικές, σωβινιστικές και ρατσιστικές ιδέες του ,την κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου.

Το ΠΑΣΟΚ υπέστη μια βαριά ήττα ακριβώς γιατί δεν κατάφερε έστω και προσχηματικά να διαφοροποιηθεί από τη στρατηγική της κυβέρνησης. Πλήρωσε την ταύτιση του με τις ιδιωτικοποιήσεις, τη λιτότητα στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, την κατάργηση του δημοσίου πανεπιστημίου,(την υποταγή της έρευνας στα ιδιωτικό-οικονομικά κριτήρια ), τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης. Σήμερα, ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας έχει εισέλθει σε μια φάση οξείας κρίσης και ρευστότητας και σε συγκρούσεις χωρίς αρχές . Ένα μεγάλο μέρος των οπαδών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ δυσανασχετούν και αντιδρούν για την ανικανότητα του φορέα τους να αντισταθεί στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική πολιτική, ενώ τα πιο πρωτοπόρα και οργανωμένα τμήματα του αναζητούν να συναντηθούν με τις δυνάμεις της Αριστεράς, όχι μόνο στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο. Αυτή η συνάντηση έχει ήδη ξεκινήσει, με αρχή το μέτωπο αντίστασης στην αναθεώρηση του άρθρου 16, συνεχίσθηκε και εντάθηκε κατά τη διάρκεια της σύντομης προεκλογικής περιόδου.

Μ’όλους αυτούς θα ξαναβρεθούμε μαζί στους αγώνες, στα κοινωνικά μέτωπα και στις μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες..

Οι δυνάμεις της Αριστεράς κατέγραψαν μια αυξημένη δυνατότητα έκφρασης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και των κοινωνικών κινημάτων στο σύνολό τους. Πρέπει, όμως, αυτή η δυνατότητα να μην απαξιωθεί στο όνομα ενός ενδοαριστερού ανταγωνισμού που εκ των πραγμάτων ενισχύει τον κοινωνικό αντίπαλο, το κεφάλαιο. Δυστυχώς η ηγεσία του ΚΚΕ πυροδοτεί ένα τέτοιο εμφύλιο και υπονομεύει τις προσπάθειες για συμπαράταξη όλης της Αριστεράς στα κινήματα, στην κοινωνία, αλλά και στην πολιτική. Ας κατοχυρώσουμε τη δυνατότητα να παλεύουμε ενωμένοι παρά τις όποιες ιδεολογικές και στρατηγικές διαφορές, μπορούμε όλοι μαζί να δώσουμε προοπτική νίκης στις κοινωνικές αντιστάσεις, μπορούμε να ενώσουμε πολιτικά τον κατακερματισμένο κόσμο της εργασίας. Να δώσουμε ελπίδα και όραμα στους αγώνες του.

Μέσα στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ θα δουλέψουν για ένα πρόγραμμα πάλης και ανάπτυξης των κοινωνικών κινητοποιήσεων και συγκρούσεων, με ένα πολιτικό πρόγραμμα που θα ανακεφαλαιώνει και θα συνοψίζει στο πολιτικό επίπεδο τους υπαρκτούς σημερινούς και αυριανούς αγώνες.

Με έμφαση στα ζητήματα του ασφαλιστικού, της λιτότητας και του προϋπολογισμού, της πάλης εναντίον της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων επιχειρήσεων , των ΑΕΙ , της προστασίας των δημοσίων αγαθών , της απόκρουσης του αυταρχισμού, της προστασίας του περιβάλλοντος, του αντιπολεμικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Με την ίδια θέληση θα είμαστε παρόντες στους αγώνες εναντίον του ρατσισμού και του εθνικισμού, στην υπεράσπιση των μεταναστών, στην πάλη ενάντια στις διακρίσεις, για τη γυναικεία χειραφέτηση.

Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς καλεί όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, τον ανένταχτο κόσμο, τους κριτικούς προς το ΠΑΣΟΚ σοσιαλιστές, τους εργαζόμενους να συμπαραταχθούν σε αυτά τα κρίσιμα μέτωπα. Δεσμευόμαστε να θέσουμε αυτά τα ζητήματα τόσο στους καθημερινούς αγώνες όσο και στη Βουλή.

Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσουν εντός του 2007 σε Πανελλαδική συνάντηση για τον προγραμματισμό της πολιτικής παρέμβασής τους αλλά και σε μόνιμη λειτουργία επιτροπών ανά τόπους και χώρους εργασίας όπου θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι και όλες που μας στήριξαν και επιλέγουν να δουλέψουν μαζί μας.

Το πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να οικοδομηθεί μέσα στην κοινωνία, να στεριώσει στο συνδικαλιστικό και μαζικό κίνημα, να δώσει φωνή στους αποκλεισμένους από το δικομματικό σύστημα εξουσίας.

Αυτό είναι το χρέος του ΣΥΡΙΖΑ και όλης της Αριστεράς

Μετά τις εκλογές της 16/9 - Ούτε ώρα αναμονής

Διεθνιστική Εργατική Αριστερά

18.09.07

www.dea.org.gr

Ν.Δ.: Μια επιθετική, αλλά και αδύναμη κυβέρνηση

Το πρακτικό αποτέλεσμα των εκλογών της 16/9 δημιουργεί οργή και θλίψη σε πολλούς ανθρώπους του κινήματος και της Αριστεράς. Έπειτα από την περίοδο των αντιμεταρρυθμίσεων που επιδείνωσαν δραματικά τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, έπειτα ακόμη και από τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, η Ν.Δ. κερδίζει ξανά τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση.

Η εικόνα επιδεινώνεται με την είσοδο του ακροδεξιού-κρυπτοφασιστικού ΛΑΟΣ στη Βουλή, κάτι που δημοσκοπικά και μαθηματικά εμφανιζόταν κατά την προεκλογική περίοδο ως ανασταλτικός παράγοντας για την αυτοδυναμία του Καραμανλή. Μοιάζει να μας βρήκαν δύο κακά μαζεμένα.

Απώλειες Ν.Δ.
Η εικόνα αυτή είναι απατηλή. Η Ν.Δ. είχε σημαντικές απώλειες στις εκλογές, χάνοντας 3,5% από το 45,36% που είχε συγκεντρώσει το 2004. Έχασε περίπου 380.000 ψήφους, δηλαδή κάτι περισσότερο από το 10% της σημερινής δύναμής της. Αυτή η αιμορραγία του κυρίαρχου κόμματος των βιομηχάνων και των τραπεζιτών προήλθε από τα χτυπήματα της αντίστασης στις αντιμεταρρυθμίσεις, οφείλεται αποκλειστικά στο κίνημα από τα κάτω, στους αγώνες της νεολαίας, των δασκάλων, των τραπεζοϋπαλλήλων κ.λπ.

Η νέα κυβέρνηση Καραμανλή θα είναι μια κυβέρνηση που –όπως έχει ήδη διακηρύξει ο Καραμανλής– θα είναι πιο επιθετική από την προηγούμενη. Θα είναι όμως και μια κυβέρνηση πιο αδύναμη. Η Δεξιά θα πρέπει με 152 βουλευτές να προωθήσει «πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά» τα χτυπήματα που δίστασε να οργανώσει με την άνετη πλειοψηφία των 167 στην προηγούμενη βουλή.

Μόλις κατακάτσει ο κουρνιαχτός των εντυπώσεων, ο Καραμανλής θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια σκληρή πραγματικότητα. Η κυρίαρχη τάξη απαιτεί να περάσουν γρήγορα σαρωτικά μέτρα στο ασφαλιστικό, στις εργασιακές σχέσεις (φλεξικιούριτι), στις ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Απαιτεί διαρκή λιτότητα και φορολογική επιδρομή στο λαϊκό εισόδημα. Απέναντί τους θα βρουν τον κόσμο που με τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου, αλλά και με την ψήφο στις 16/9, έδειξε ότι αναζητεί το δρόμο της ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού. Ανάμεσα στις δύο αυτές μεγάλες και αντίρροπες δυνάμεις ο Καραμανλής θα καλείται να κυβερνά χωρίς κανένα περιθώριο κοινοβουλευτικής απώλειας.

Η νίκη της Ν.Δ. ήρθε μέσα από την ανοιχτή υποστήριξη της κυρίαρχης τάξης που επέλεξε στρατόπεδο. Οι δηλώσεις των τραπεζιτών και των διεθνών σπεκουλαδόρων στις παραμονές των εκλογών ήταν πραγματικά σκανδαλώδεις. Τα ΜΜΕ φρόντισαν να κλείσουν τη στρόφιγγα του ρεπορτάζ για τις πυρκαγιές, εντασσόμενα ομαδικά στην καμπάνια του Ρουσόπουλου και βοηθώντας τον Καραμανλή να κρύψει τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησής του, να μειώσει τις απώλειές του από την απίστευτη καταστροφή στην Πελοπόννησο.

Κατάρρευση ΠΑΣΟΚ
Όμως, κυρίως, η νίκη του Καραμανλή ήρθε μέσα από την κατάρρευση της αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ. Στην αντιπαράθεση της 16/9 η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να κρυφτεί. Τα πεπραγμένα της εποχής Σημίτη, η επί της ουσίας συναινετική αντιπολίτευση του Γ. Παπανδρέου (με σημείο-σύμβολο το άρθρο 16) και η άρνηση του ΠΑΣΟΚ να δεσμευτεί για οποιοδήποτε μεγάλο αίτημα των αγώνων, είχαν καταλυτική σημασία. Το ΠΑΣΟΚ έχασε 2,4% από τις δυνάμεις του 2004, περίπου 300.000 ψήφους, υποχωρώντας άτακτα στις μεγάλες εργατογειτονιές. Η εικόνα της ανοιχτής κρίσης στο ΠΑΣΟΚ είναι σε μεγάλο βαθμό ο παράγοντας που δημιουργεί την αίσθηση της νίκης της Δεξιάς.

Όμως η κίνηση του κόσμου –ακόμα και στο εκλογικό επίπεδο– έχει τη σημασία της. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τα κόμματα που στήριξαν και στηρίζουν την οικονομική και κοινωνική πολιτική των καπιταλιστών, οδηγώντας το δικομματισμό στο χαμηλότερο σκαλί επιρροής που γνώρισε ποτέ. Η σύγκριση με το 1996 (τότε που το άθροισμα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. βρέθηκε ξανά σε ανάλογα επίπεδα) είναι απατηλή. Τότε η κρίση οφειλόταν σε εσωτερικές διασπάσεις (του ΔΗΚΚΙ από το ΠΑΣΟΚ, της Άνοιξης από τη Ν.Δ.), ενώ σήμερα οφείλεται σε μαζική αμφισβήτηση της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού. Ακριβώς γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία ότι κυρίαρχη τάση σε αυτόν τον κόσμο είναι η στροφή προς τα αριστερά, που εκφράστηκε με την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Ο κόσμος αναζητά τρόπους να αλλάξει τη ζωή του, να αντισταθεί στο νεοφιλελευθερισμό, δημιουργώντας συνθήκες αστάθειας για το σύστημα των τραπεζιτών και των βιομηχάνων.

Αυτός ο παράγοντας θα εμφανίζεται ισχυρότερος, όσο απομακρυνόμαστε από το τελετουργικό της κάλπης και των άμεσων μετεκλογικών εξελίξεων. Αυτός θα είναι ο βασικός πονοκέφαλος του Καραμανλή στην προσπάθειά του να κυβερνήσει, καθώς θα φέρνει όλο και πιο έντονα στην επιφάνεια τις αδυναμίες της Ν.Δ.

Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Το βασικό καθήκον είναι να μη τους δώσουμε ούτε μια ώρα αναμονής, ούτε μια μέρα «περίοδο χάριτος». Πρώτος σταθμός είναι η μάχη του προϋπολογισμού. Που για τον κόσμο μας σημαίνει μάχη για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, μάχη ενάντια στις περικοπές των κοινωνικών δαπανών.

Και τώρα, ΣΥΡΙΖΑ παντού!

www.kokkino.org

Τα άμεσα στοιχήματα: Επιτροπές βάσης του ΣΥΡΙΖΑ

παντού και προγραμματική σύγκλιση της Αριστεράς

και των λαϊκών και αριστερών κομματιών του ΠΑΣΟΚ στα κινήματα

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έθεσε στόχο της εκλογικής του μάχης το «Αλλάζουμε το τοπίο!». Είναι η ώρα να δούμε σε ποιο βαθμό αυτό επιτεύχθηκε και τι πρέπει να γίνει στο αμέσως επόμενο διάστημα. Αυτό με τη σειρά του συναρτάται με τρία πράγματα: Την αποτίμηση των αποτελεσμάτων, την αποτίμηση της κρίσης στο ΠΑΣΟΚ και την εκτίμηση για την πολιτική δυναμική του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.

Καταρχήν, ας συνοψίσουμε τις διαφοροποιήσεις σε σχέση με τις εκλογές του 2004:

• ΝΔ: Μείωση ψήφων 365.185, μείωση ποσοστού 3,53%.
• ΠΑΣΟΚ: Μείωση ψήφων 276.218, μείωση ποσοστού 2,53%.
• ΚΚΕ: Αύξηση ψήφων 147.057, αύξηση ποσοστού 2,26%.
• ΣΥΡΙΖΑ: Αύξηση ψήφων 119.494, αύξηση ποσοστού 1,78%.
• Άκρα Αριστερά (ΚΚΕ μ-λ, ΜΕΡΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ, Μ-Λ ΚΚΕ): Αύξηση ψήφων 21.214, αύξηση ποσοστού 0,31%.

Ας σημειώσουμε επίσης ότι:

• Τα κόμματα της νεοφιλελεύθερης δικομματικής διακυβέρνησης έχασαν αθροιστικά 641.403 ψήφους, που αντιστοιχούν σε ποσοστό 5,98%.
• Η συνολική άνοδος της Αριστεράς (ΚΚΕ + ΣΥΡΙΖΑ + Άκρα Αριστερά) είναι 287.765 ψήφοι, με ποσοστό αθροιστικά 13,86% και με αύξηση ποσοστού σε σχέση με το 2004 4,35%.
• Στα μαζικά κόμματα της Αριστεράς στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) η ψαλίδα κλείνει, αλλά τα πρωτεία εξακολουθεί να κατέχει το πιο σεχταριστικό απ’ αυτά, το ΚΚΕ.
• Στην Άκρα Αριστερά τα πρωτεία έχουν επίσης τα πιο σεχταριστικά τμήματα (κατά σειρά: ΚΚΕ μ-λ και ΜΕΡΑ, ενώ το πιο ενωτικό και λιγότερο σεχταριστικό κομμάτι, το ΕΝΑΝΤΙΑ ηττήθηκε καθαρά στον ενδο-ακροαριστερό συναγωνισμό).

Νέο πολιτικό σκηνικό

Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τα πολιτικά συμπεράσματα ως εξής:

• Το σύστημα νεοφιλελεύθερης δικομματικής διακυβέρνησης είναι στις απαρχές μιας κρίσης με άδηλο μέλλον. Μπορεί να αποδειχτεί μια -λιγότερο ή περισσότερο επώδυνη- κρίση ανασύνταξης, αλλά μπορεί να αποδειχτεί πιο βαθιά και παρατεταμένη. Σίγουρα πάντως δεν έχουμε ακόμη σημάδια κρίσης του πολιτικού συστήματος (κρίση βασικών θεσμών κ.λπ.). Εν πολλοίς η εξέλιξη αυτής της κρίσης θα κριθεί από δύο πράγματα: α. Από το πόσο ισχυρή ή ανίσχυρη θα αποδειχτεί η κυβέρνηση της ΝΔ απέναντι στην κοινωνία και τα κινήματα. β. Από την εξέλιξη και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα προσλάβει η κρίση του ΠΑΣΟΚ.
• Όσον αφορά την κυβέρνηση, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις ώστε να αποδειχθεί μια κυβέρνηση ακόμη πιο αδύναμη απέναντι στα κινήματα και στην κοινωνία απ’ ό,τι στην προηγούμενη περίοδο διακυβέρνησης. Με τους νέους πολιτικούς και εκλογικούς συσχετισμούς η συνταγματική αντι-μεταρρύθμιση φαίνεται να ναυαγεί οριστικά, ενώ και η άλλη μείζων αντι-μεταρρύθμιση, του συνταξιοδοτικού συστήματος, δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση για την κυβέρνηση. Είναι στο χέρι των κινημάτων και της (εκλογικά και πολιτικά ενισχυμένης) Αριστεράς να ορθώσουν αποφασιστικές και νικηφόρες αντιστάσεις στις κυβερνητικές πολιτικές. Με μια βασική προϋπόθεση: Ενότητα στη δράση, ενότητα στα κινήματα σε αντινεοφιλελεύθερη βάση και σε όλο το φάσμα!
• Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, η κρίση του έχει πιο βαθιά και πιο ποιοτικά χαρακτηριστικά. Με όλες τις ελληνικές ιδιομορφίες, εκδηλώνονται κι εδώ τα ίδια συμπτώματα κρίσης που διακρίνουμε και στα ιστορικά ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Στην τωρινή κρίση του ΠΑΣΟΚ δεν «παίζεται» κανενός είδους αριστερή στροφή ή προγραμματική μετατόπιση σε αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση. Το ΠΑΣΟΚ και όλο το κεντρικό στελεχικό του δυναμικό έχει καταληφθεί ιδεολογικοπολιτικά και προγραμματικά από το νεοφιλελευθερισμό, αλλά και με όρους διαπλοκής από τα επιχειρηματικά συμφέροντα και το σύστημα εξουσίας. Αν κάτι παίζεται σ’ αυτή την κρίση είναι η πλήρης και ανοιχτή μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ από κόμμα της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας σε ανοιχτά αστικό, τύπου Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ. Αν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ θα χάσει τα τελευταία ίχνη οργανωτικο-πολιτικής αυτονομίας από τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, καθώς και τη δυνατότητα να διαμεσολαβεί και να διαπερνιέται από κοινωνικές εντάσεις. Η Αριστερά, η αριστερή και λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν κανένα λόγο να στρατευτούν πίσω από κάποιο από τα δύο μπλοκ (Παπανδρέου, Βενιζέλος). Αντίθετα, πρέπει να εργαστούν σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση: Τη δημιουργία διαύλων συνεννόησης, επικοινωνίας και συμπόρευσης, τόσο πολιτικής όσο και στα κινήματα.
• Όσον αφορά την Αριστερά, τα εκλογικά αποτελέσματα τη φορτώνουν με πολλές ευθύνες, καθώς τα συνολικά εκλογικά της ποσοστά είναι τα υψηλότερα από τη μεταπολίτευση του 1974. Αν ήδη την προηγούμενη τετραετία υπήρξε η πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση στην κοινωνία και στα κινήματα, τώρα θα πρέπει να σηκώσει ακόμη μεγαλύτερο βάρος στην αντιπαράθεση με τις κυβερνητικές πολιτικές. Ο κόσμος της Αριστεράς αλλά και ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας θέλουν ενότητα στη δράση, θέλουν συμπαράταξη στους αγώνες, έχουν ανάγκη τις νίκες. Σ’ αυτή την ανάγκη πρέπει να λογοδοτήσουν οι πολιτικές όλων των κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς. Είναι ιστορική ευκαιρία να προβάλλει η Αριστερά σαν ο πολιτικός χώρος της πραγματικής αντιπολίτευσης, σαν αποτελεσματικό πολιτικό στήριγμα των αγώνων. Γι’ αυτό, η πίεση πάνω στο ΚΚΕ και στα σεχταριστικά κομμάτια της Άκρας Αριστεράς πρέπει να μεγαλώσει με αιχμή την απαίτηση για μαζικούς, ενωτικούς, νικηφόρους αγώνες ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, με συμπαράταξη όλων των δυνάμεων της Αριστεράς.

Τι να κάνουμε;

Η εκλογική επιτυχία της ενωτικής - κινηματικής - ριζοσπαστικής Αριστεράς που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη. Με τις κατάλληλες πολιτικές μπορεί να μετατραπεί σε ιστορικής σημασίας, απελευθερώνοντας πρωτόγνωρες δυναμικές. Τρία είναι τα πιο άμεσα και βασικά καθήκοντα:

• Η δημιουργία επιτροπών βάσης του ΣΥΡΙΖΑ παντού: Σε αυτές τις εκλογές ήταν φανερό πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στις εκλογές του 2004 ότι η εκλογική - πολιτική δυναμική δεν ανήκει στις συνιστώσες (ή στον ΣΥΝ, τη μεγαλύτερη απ’ αυτές), αλλά σε μια νέα πολιτική πραγματικότητα: τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα μηνύματα έρχονται από παντού: Χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες της Αριστεράς θέλουν να ενταχτούν στο ενωτικό εγχείρημα - όχι σε κάποια από τις συνιστώσες, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν πολιτικό έγκλημα αν δεν κάναμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να υτποδεχτούμε και να εντάξουμε αυτή τη δυναμική. Τώρα κι όχι «σε λίγο» ή «αύριο»! Γι’ αυτό: άμεσα συγκρότηση επιτροπών βάσης του ΣΥΡΙΖΑ παντού και πανελλαδική συνδιάσκεψη αντιπροσώπων αυτών των επιτροπών στο επόμενο δίμηνο.
• Η δημιουργία μιας στέρεης προγραμματικής βάσης για την ενότητα όλης της Αριστεράς στα κινήματα, στους μαζικούς κοινωνικούς χώρους, στους αγώνες: Χρειαζόμαστε οι αγώνες να αποκτήσουν μια προγραμματική ραχοκοκαλιά από μεταβατικά αιτήματα, και πάνω εκεί να φτιαχτούν οι πιο πλατιές κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες. Να μην κινούμαστε μόνο με βάση τα μέτωπα της περιόδου, αλλά και με ένα πιο συνεκτικό προγραμματικό πλαίσιο αιτημάτων και στόχων. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία ενός τέτοιου μίνιμουμ προγραμματικού πλαισίου και να κάνει ανοιχτή - δημόσια έκκληση σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς για τη συνδιαμόρφωσή του.
• Η προσπάθεια για δημιουργία γεφυρών επικοινωνίας και προϋποθέσεων κοινής δράσης με τα αριστερά και λαϊκά κομμάτια της βάσης του ΠΑΣΟΚ: Οφείλουμε να καλέσουμε αυτόν τον κόσμο σε κοινή αντίσταση ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές της Δεξιάς και σε συμμετοχή στη διαμόρφωση του μίνιμουμ προγραμματικού πλαισίου δράσης.

Δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει η κρίση στο ΠΑΣΟΚ ούτε τι βάθος θα έχει. Μπορούμε όμως να περιμένουμε ότι κάποια στιγμή τα κεντροαριστερά σενάρια θα επανέλθουν και η Αριστερά θα δεχθεί πιέσεις με πολιορκητικό κριό έναν εικονικό και ρητορικό «αντινεοφιλελευθερισμό» της (όποιας) νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε πραγματικό πολιτικό σχηματισμό, η ενότητα δράσης στα κινήματα και η διαμόρφωση προγραμματικής βάσης γι’ αυτή την κοινή δράση είναι η μόνη αποτελεσματική αντίσταση σ’ αυτή την πίεση. Είναι η μόνη πολιτική για να δώσουμε στην πρόσφατη εκλογική νίκη στρατηγικό ορίζοντα και εμβέλεια. Για να αλλάξουμε το τοπίο μονιμότερα και σε βάθος!

Πάνος Κοσμάς, Γιώργος Σαπουνάς

Μέλη του ΚΟΚΚΙΝΟΥ και της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ

Η συνάντηση της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς

Του Αλέκου Καλύβη
Αυγή, 25/9/2007
www.avgi.gr

Οι κάλπες της 16/9 γέννησαν μια νέα αισιόδοξη προοπτική για την αριστερά. Η ριζοσπαστική αριστερά, με πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις, με το χαμόγελο στα χείλη, αλλά και με τη θετική εμπειρία της στροφής της δουλειάς της τα τελευταία χρόνια στα κινήματα και στην κοινωνία, πρέπει να επιταχύνει το βηματισμό της την επόμενη περίοδο.

Το μετεκλογικό τοπίο, όπως όλοι λέμε, δεν είναι το ίδιο.
Η κυβέρνηση με μειωμένη την εμπιστοσύνη των πολιτών, θα δυσκολευτεί να ξετυλίξει όλες τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της. Όμως θα το προσπαθήσει. Υπάρχουν οι δεσμεύσεις και η καθαρή της πρόθεση να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Η Χαριλάου Τρικούπη, μετεκλογικά, επανέλαβε το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν". Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα δυσκολευτεί να επανέλθει σε μια κατάσταση κομματικής ετοιμότητας κάτω από το βάρος της κρίσης από τις διαδοχικές ήττες. Το σίγουρο είναι ότι το όλον ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να κάνει καμία αριστερή στροφή, παρά τις διαθέσεις μεγάλης μερίδας του κόσμου του. Ιδιαίτερα αν πρυτανεύσει το κριτήριο της γρήγορης επαναφοράς του στην τροχιά διεκδίκησης της εξουσίας, αυτό που θα γίνει είναι να μετατοπιστεί ακόμη πιο δεξιά η συνισταμένη της πολιτικής του.
Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει και στη νέα περίοδο να ακολουθήσει την αιχμηρή και συγκρουσιακή λογική της προηγούμενης περιόδου, να παίξει το ρόλο της πραγματικής αντιπολίτευσης στη Ν.Δ. και στις αντιλαϊκές πολιτικές, ρόλος ο οποίος πρέπει σταδιακά και πιο εμφανώς να έχει και το στοιχείο των εναλλακτικών λύσεων στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Κεντρικά ζητήματα που θα τεθούν την επόμενη περίοδο είναι τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα όπως: το ασφαλιστικό, η ακρίβεια, η φτώχεια, η ανεργία, οι ιδιωτικοποιήσεις, η δημοσιονομική πειθαρχία, το μοντέλο ανάπτυξης, διανομής και αναδιανομής, το περιβάλλον, η παιδεία, η υγεία, οι ελευθερίες και τα δικαιώματα.
Σε όλα αυτά υπάρχουν οι προτάσεις της αριστεράς που πρέπει να εξειδικευθούν και να προβληθούν, ώστε να αποτελέσουν το προγραμματικό αντίβαρο στον νεοφιλελευθερισμό σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η αριστερά θα πετύχει πολύ περισσότερα αν, με βάση αυτούς τους στόχους, δημιουργήσει ένα μαζικό - διεκδικητικό κίνημα, αν παίρνει πολιτικές πρωτοβουλίες και δημιουργεί πολιτικά γεγονότα και, ταυτόχρονα, αν θα προκαλεί και ευρύτερες ιδεολογικές παρεμβάσεις - αμφισβητήσεις του καπιταλιστικού συστήματος.
Η προσπάθεια αυτή δεν μπορεί να εκπληρωθεί αν η αριστερά δεν αποκτήσει μια μεγαλύτερη οργανωτική επάρκεια και μια μεγαλύτερη δυνατότητα παρέμβασης μέσα στους εργαζομένους. Αποδείχθηκε από την προεκλογική περίοδο ότι, παρά τα σοβαρά βήματα που έγιναν, απαιτείται η καλύτερη οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε οι θετικές κεντρικές παρεμβάσεις να συνοδεύονται από μια πιο αποφασιστική και μόνιμη πολιτική δράση από τα κάτω στους τόπους δουλειάς και κατοικίας.

Στις λαϊκές συνοικίες πήγαμε πολύ καλύτερα από άλλες φορές, αλλά δεν μπορεί να είμαστε πλήρως ικανοποιημένοι. Απαιτείται πολύ μεγαλύτερη και συστηματική επαφή με την εργατική τάξη και ιδίως με τα πιο ευάλωτα τμήματά της.
Εδώ τίθεται και το ζήτημα της οργανωμένης παρέμβασής μας μέσα από τα συνδικάτα, ιδίως στον ιδιωτικό τομέα, που αποτελεί κατά την άποψή μας ένα θεμελιακό παράγοντα βελτίωσης της επιρροής της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Φυσικά η δουλειά μέσα στα συνδικάτα δεν είναι κομματική δουλειά με τη στενή έννοια, έχει την αυτονομία της αλλά δεν παύει να είναι μια δραστηριότητα με βαρύνουσα πολιτική σημασία.

Άλλωστε ο νεοφιλελευθερισμός τις βασικές του επιλογές δεν τις κάνει μόνο στο εποικοδόμημα αλλά στη σφαίρα της οικονομίας και κυρίως με την ένταση της σύγκρουσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.

Η πορεία λοιπόν του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, η ικανότητα του να προκαλεί μαζικές αντιστάσεις στις νεοφιλελεύθερες επιθέσεις είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα για την αριστερά.

Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που βρίσκονται στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανάγκη να συγκροτήσουν ένα νέο δίκτυο συνδικαλιστικής παρέμβασης, με αναφορά σε όλη την κλίμακα των συνδικάτων, να προσπαθήσουν να το διευρύνουν ακόμη περισσότερο, ώστε να πολλαπλασιαστούν οι δυνάμεις μέσα στα συνδικάτα που παλεύουν για ένα αυτόνομο, ταξικό, ενωτικό και διεκδικητικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Η εργατική τάξη παρά τις σοβαρές αλλαγές που έχει υποστεί, είναι η πολυπληθέστερη και η τάξη που αντικειμενικά εκπροσωπείται από τις ιδέες της Αριστεράς. Ο χώρος μας έχει μια προνομιακή διείσδυση σε χώρους των ΔΕΚΟ και του Δημοσίου, στα νέα μισθωτά στρώματα. Απέκτησε ένα μεγαλύτερο ακροατήριο στη νέα γενιά των περιορισμένων δικαιωμάτων και των ανέργων. Δυσκολεύεται αλλά δεν πρέπει να εγκαταλείψει την προσπάθεια στους παραδοσιακούς κλάδους.
Για να μπορέσει η ριζοσπαστική αριστερά με ακόμη καλύτερους όρους να εκφράσει αυτό το δυναμικό και ιδίως τους νέους ανθρώπους που βιώνουν ένα πολύ χειρότερο εργασιακό περιβάλλον, πρέπει να συναντάται καθημερινά μαζί τους, με τις αγωνίες και τα προβλήματα τους, να συμβάλει στην ανάπτυξη των αγώνων τους μέσα από τα συνδικάτα, να προκαλεί διεργασίες, να βοηθά στην ένταξη τους σε αυτό που λέμε κοινωνική και πολιτική αριστερά. Αυτός πρέπει να είναι ένας από τους βασικούς στόχους της επόμενης περιόδου.

Ανακοίνωση της γραμματείας της ΚΟΕ για τα αποτλέσματα των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου

18/9/2007

Για το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 16^ης Σεπτεμβρίου

Το κείμενο που ακολουθεί καταγράφει ορισμένες πρώτες επισημάνσεις και εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου. Σαν τέτοιο μπορεί να εκληφθεί ως βάση για τις συζητήσεις που θα γίνουν άμεσα ετούτη την περίοδο. Είναι λογικό πως μετά την ολοκλήρωση της μελέτης των αποτελεσμάτων και της συζήτησης, να διευκρινιστούν περισσότερο αρκετά ζητήματα που θίγονται στο κείμενο αυτό ή να χρειαστεί να επισημανθούν άλλα.

Α. Τα ραγίσματα, οι δυσκολίες και οι εφεδρείες του δικομματισμού

Ο εκλογικός αιφνιδιασμός που έκανε η ΝΔ προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές κατακαλόκαιρο, με σύμφωνη γνώμη του ΠΑΣΟΚ θα οδηγούσε –αν όλα προχωρούσαν ομαλά- σε μια άνετη ανανέωση της κυβερνητικής εντολής προς τη ΝΔ από τη μια, και σε μια μικρή διαφορά ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κόμμα από την άλλη. Η αναμεταξύ τους αντιπαράθεση ενόψει εκλογικής αναμέτρησης θα έπρεπε να διοχετευτεί εντός του δικομματικού πλαισίου και τα ποσοστά των δύο κομμάτων αθροιζόμενα να ξεπερνούσαν το 84-85%. Όμως τα πράγματα δεν πήγαν έτσι.

Η κάλπη καταγράφει μια σημαντική απώλεια και για τα δύο κόμματα, σε απόλυτους αριθμούς και σε ποσοστά, που είναι σημαντική και δεν μπορεί να κρυφτεί με τεχνάσματα και επικοινωνιακά κόλπα. (ΝΔ μείον 365.000 ψήφους και 3,52%, ΠΑΣΟΚ μείον 276.622 ψήφους και 2,45%. Συνολικά 641.622 λιγότεροι ψήφισαν τα δύο κόμματα, ποσοστό 5,97%. Η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ το 2004 συγκέντρωναν το 85,91% των ψήφων ενώ τώρα συγκεντρώνουν το 79,94%). Έχουμε μια κυβέρνηση με μειωμένη σημαντικά την κοινοβουλευτική της δύναμη και με πτώση 3,5 μονάδων σε ολόκληρη την χώρα. Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί «ισχυρή εντολή» από το λαό για συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής της. Έχουμε μια τραυματισμένη αξιωματική αντιπολίτευση, που μπαίνει σε μια μεγάλη κρίση. Δεν μπόρεσε να πείσει, αντίθετα τιμωρήθηκε και αυτή για τη στάση της και καταγράφει το πιο χαμηλό ποσοστό που πήρε το ΠΑΣΟΚ από το 1977 και δώθε.

Δε χωρά αμφιβολία πως ο δικομματισμός μειώθηκε, πήρε ένα ηχηρό μήνυμα, ανησύχησε σφόδρα πριν τα αποτελέσματα και είναι σε δύσκολη κατάσταση συνολικά μετά το αποτέλεσμα. Δε χωρά επίσης αμφιβολία ότι δε μειώθηκε όσο θα έπρεπε ή όσο θα ήταν δυνατόν μετά την καταστροφή των πυρκαγιών και την αποκάλυψη της πλήρους ανικανότητας του κρατικού μηχανισμού και τις τεράστιες ευθύνες που έχουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ειδικά στα θέματα προστασίας των δασών. Η επίτευξη αυτοδυναμίας από πλευράς της ΝΔ και η τεράστια κρίση στο ΠΑΣΟΚ επιτρέπουν στη δεξιά να παρουσιάζει το αποτέλεσμα σα «νίκη». Στην ουσία η πτέρυγα αυτή της αστικής τάξης κατόρθωσε σε δύσκολες συνθήκες να διατηρήσει τον έλεγχο της διακυβέρνησης, και αυτό πανηγυρίζει, και όχι κάποια «νίκη» επί ενός αντιπάλου. Ο αντίπαλος υπό κανονικές συνθήκες, δηλαδή η αξιωματική αντιπολίτευση, ήταν απών, το έδαφος καθαρίστηκε για τον Καραμανλή, και πιο συγκεκριμένα του δόθηκε η δυνατότητα να πάρει ανάσα τα κρίσιμα δύο-τρία 24ωρα των πυρκαγιών και ανασυντάχθηκε. Έτσι δε χρειάστηκε η προσφυγή σε μέτρα και ρυθμίσεις που είχαν κάνει την εμφάνισή τους λίγες μέρες πριν τις εκλογές: ούτε άμεση προσφυγή στις κάλπες, ούτε συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ούτε εξαγορά κάποιων βουλευτών από το πιο κοντινό κόμμα προς τη ΝΔ ή άλλα τεχνάσματα για την εξασφάλιση αυτοδυναμίας και σχηματισμό κυβέρνησης.

Πίσω από την υποχώρηση – τιμωρία του δικομματισμού πρέπει να αναδειχθεί ο πυρήνας που τροφοδότησε αυτήν την αλλαγή εκλογικής συμπεριφοράς των ψηφοφόρων. Αυτός δεν είναι άλλος από τον εντοπισμό του νεοφιλελευθερισμού ως μιας επικίνδυνης για την κοινωνία πολιτικής. Αυτό έγινε όχι μέσα από τα προγράμματα και τις τηλεοπτικές συζητήσεις αλλά κυρίως μέσα από την πρακτική πείρα του κόσμου τα προηγούμενα χρόνια και ιδιαίτερα μέσα από τους αγώνες και τα κινήματα που υπήρξαν. Η εθνική καταστροφή του καλοκαιριού έδωσε μια άλλη διάσταση στην κριτική των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του «λιγότερου κράτους», συντέλεσε στο να αποκαλυφθούν οι ευθύνες και των δύο αστικών κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.

Το 41,8% της ΝΔ δεν είναι εκφραστής μιας κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά αντίθετα αποτελεί πολιτική έκφραση μιας κοινωνικής μειοψηφίας. Η πολιτική που θα ακολουθήσει θα είναι η συνέχιση των «μεταρρυθμίσεων» και θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί την κρίση στο ΠΑΣΟΚ για να επιταχύνει το βηματισμό της.

Η κρίση του ΠΑΣΟΚ ακουμπά στην ίδια βάση. Το ΠΑΣΟΚ πληρώνει την συνειδητοποίηση από πλευράς της βάσης του ότι ακολούθησε τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, ότι δεν άσκησε καμιά αντιπολίτευση στη ΝΔ, ότι συμπεριφέρθηκε ως συμπολίτευση. Ο αντιδεξιός τόνος των δύο τελευταίων εβδομάδων δεν μπορούσε να καλύψει την απουσία αντιπολίτευσης των τελευταίων χρόνων. Επομένως το ΠΑΣΟΚ πληρώνει σε μεγαλύτερο βαθμό την απονομιμοποίηση του νεοφιλελευθερισμού μέσα στα λαϊκά στρώματα για δύο λόγους: Πρώτον η άλωση του κρατικού μηχανισμού από τη ΝΔ έθιξε και θίγει πολλά «κεκτημένα» των πασοκικών χρόνων. Δεύτερον γιατί η εικόνα της ηγετικής ομάδας του δεν πείθει ότι δίνει κάποια μάχη για την οποία η βάση πρέπει να συσπειρωθεί. Έτσι χωρίς την κρατική μηχανή στα χέρια του και χωρίς πολιτική και ηγεσία ικανή να συσπειρώσει και να δώσει μια μάχη ήρθε αυτό το αποτέλεσμα.

Είναι αναγκαίο να εντάξουμε την ήττα του ΠΑΣΟΚ μέσα στο γενικό πλαίσιο της κρίσης που διαπερνά τα σοσιαλιστικά κόμματα στην Ευρώπη. Το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα περνά μια ανάλογη και ίσως πιο οδυνηρή κρίση. Ο σοσιαλιστικός χώρος παντού πιέζεται να «μπλαιροποιηθεί», να αποβάλει από πάνω του κάθε ίχνος του παρελθόντος και να παρουσιαστούν σαν ανοικτά κόμματα του κεφαλαίου. Στις παρούσες συνθήκες πρέπει η «κοινωνική ευαισθησία» να μεταφράζεται όχι σε μέτρα και δικαιώματα του κοινωνικού κράτους, αλλά σε ευκαιρίες και δυνατότητες ιδιωτικής φύσης με ολίγη από φιλανθρωπία, με οργάνωση των πολιτών σε λόμπι και στις καλές «μη κυβερνητικές οργανώσεις».

Ο Γ. Παπανδρέου ανοικτός υπερασπιστής αυτών των αντιλήψεων αμερικανοποίησης της πολιτικής ζωής, οδήγησε το ΠΑΣΟΚ σε μια μεγάλη κρίση και συρρίκνωση. Οι προσπάθειες να περισωθεί το κόμμα αυτό από τους νέους επίδοξους ναυαγοσώστες θα γίνει αμφισβητώντας τη γενική πορεία του σοσιαλιστικού χώρου πανευρωπαϊκά ή θα πάρει άλλα χαρακτηριστικά και ποια; Ένας συγκερασμός αμερικανοποίησης, σημιτικού εκσυγχρονιστικού νοικοκυρέματος (και μάλιστα χωρίς την κρατική εξουσία) και ενός δημαγωγικού αντιδεξιού λόγου μπορεί να είναι αποτελεσματική απάντηση στην κρίση;

Στη νέα βουλή υπάρχει παρουσία και του ακροδεξιού ΛΑΟΣ που κατόρθωσε να εισπράξει μια δυσφορία από τη ΝΔ και θα «αντιπολιτευτεί» από τα δεξιά τη ΝΔ, ζητώντας πιθανά πιο σκληρά μέτρα σε διάφορους τομείς (δημόσια τάξη, μετανάστες) ενώ θα ασκεί δημαγωγικά μια πιο «εθνικοκεντρική» γραμμή. (ΛΑΟΣ συν 109.207 ψήφους και 1,61%). Θα πιέζει προς μια πιο συντηρητική ακροδεξιά έκφραση της ΝΔ, θα συνεργάζεται μαζί της, θα είναι το ανοικτό ακροδεξιό συμπλήρωμά της. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι λίγες οι ακροδεξιές φωνές και μέσα στη ΝΔ. Ο ακροδεξιός χώρος σε ολόκληρη την Ευρώπη έχει συμπεριφερθεί με δημαγωγικό τρόπο, απευθυνόμενος σε καθυστερημένα πληβειακά στοιχεία της κοινωνίας ενισχύοντας τα ρατσιστικά – εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Ο αντιπλουτοκρατικός και αντιδικομματικός λόγος του δεν πρέπει να παραπλανά κανέναν. Ο κ. Καρατζαφέρης είναι ειλικρινής όταν προτείνει το χέρι σε όποιο κόμμα βγει πρώτο και κλείνει το μάτι στο σύστημα που τον έθρεψε και τον τροφοδοτεί πότε εκβιάζοντας, πότε σιωπώντας, πότε παρέχοντας υπηρεσίες προς όλες τις κατευθύνσεις. Το κόμμα αυτό θα λειτουργήσει συμπληρωματικά προς το δικομματισμό και σαν φυτώριο ψήφων και αντιδραστικών πολιτικών.

Παρά τα σημάδια κρίσης εκπροσώπησης που είναι ορατά στον ορίζοντα –και υπό την έννοια μιας αδύναμης κυβερνητικής πλειοψηφίας και με την έλλειψη μιας εναλλακτικής προοπτικής από μια σε κρίση αξιωματική αντιπολίτευση- η κυρίαρχη τάξη στην Ελλάδα έχει πολλά «εργαλεία» στα χέρια της για να μη νοιώθει μεγάλες απειλές στο άμεσο μέλλον. Πολιτικό κομματικό σύστημα και ΜΜΕ θα παίξουν το ρόλο τους ώστε να φτιασιδωθούν οι ρωγμές, να κατευθυνθεί σε ανώδυνα κανάλια η δυσφορία και η οργή, να εξατμιστούν. Τέλος η κρατική μηχανή με όλες της τις απολήξεις θα κάνει τη δουλειά της για το προχώρημα και την εμπέδωση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε όλους τους τομείς.

Όλα αυτά εκτός αν…

Β. Η άνοδος, η δοκιμή και οι προκλήσεις της αριστεράς.

Οι κάλπες έβγαλαν ενισχυμένη την Αριστερά. Η καταδίκη του δικομματισμού έγινε πρωτίστως από τα αριστερά και με μια μετατόπιση προς τα αριστερά με δύο τρόπους: είτε σαν ψήφος διαμαρτυρίας-τιμωρίας (και αυτό έγινε περισσότερο προς το ΚΚΕ) είτε σαν ψήφος επιδοκιμασίας μιας ενωτικής ριζοσπαστικής κινηματικής παρέμβασης (αυτό έγινε με το Σύριζα). Κοντά σε αυτές τις δύο κυρίαρχες μορφές εκδήλωσης προς τα αριστερά, πρέπει να προστεθεί και η ψήφος που συγκέντρωσε το ψηφοδέλτιο των Οικολόγων-Πράσινων και τα 4 ψηφοδέλτια της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Αν όλα αυτά προστεθούν θα φανεί ένα αποτέλεσμα που πολλά χρόνια είχε να πάρει συνολικά η Αριστερά και ιδιαίτερα σε βουλευτική αναμέτρηση. (Τα ψηφοδέλτια της Αριστεράς συγκεντρώνουν 1.068.270 ψήφους και 14.91%, ενώ το 2004 συγκέντρωναν 705.333 ψήφους και 9,51%).

Αυτή η ενίσχυση της Αριστεράς –σε όλες της τις εκδοχές- είναι αποτέλεσμα του λόγου που ο νεοφιλελευθερισμός και ο δικομματισμός είχαν μια πτώση και μείωση. Ο πυρήνας είναι ίδιος: η κριτική και η καταγγελία του νεοφιλελευθερισμού έγινε από την Αριστερά (με διαφορετικούς τρόπους και σε διαφορετικό βαθμό) και η πειστικότητά της ήταν τέτοια που η καταγγελία και η φθορά του δικομματισμού - νεοφιλελευθερισμού να πάει προς τα αριστερά.

Στο χώρο της αριστεράς ξεχώρισε το εγχείρημα του Σύριζα γιατί με πολύ προσγειωμένο, ρεαλιστικό και καθαρό τρόπο έστειλε ένα μήνυμα συσπείρωσης, αντίστασης και υποστήριξης των κινημάτων και καταγγελίας του δικομματισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Η άνοδός του είναι ένα συγκεκριμένο δείγμα επικρότησης αυτής της «πλατφόρμας» και επιτεύχθηκε ακριβώς γιατί στην πράξη, σε όλη τη χώρα έγινε κατορθωτή μια σημαντική συσπείρωση και ενεργοποίηση δυνάμεων. Η άνοδός του θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη αν ήταν απαλλαγμένος από δύο σημαντικά «βάρη» του ΣΥΝ: α) τον προσανατολισμό μιας μερίδας του αλλά και την απόφαση της πλειοψηφίας να κινηθεί σε συνεργασία μαζί της β) τις επιλογές του παρελθόντος και την εικόνα του παλιού ΣΥΝ που εύκολα γίνονταν αντικείμενο κριτικής. Η πίεση που ασκήθηκε τις τελευταίες μέρες από το Γ. Παπανδρέου δοκίμασε αρκετά το χώρο αυτό.

Ακόμα πιο σημαντική από την αριθμητική και ποσοστιαία αύξηση του Σύριζα είναι το γεγονός πως ο κόσμος της αριστεράς ξαναζεστάθηκε, ένιωσε σα δική του υπόθεση το εγχείρημα, δραστηριοποιήθηκε για την επιτυχία του. Οι προσδοκίες του κόσμου είναι μεγάλες και ασκούν μια πίεση συνολικά στο Σύριζα για το πώς θα συμπεριφερθεί μετεκλογικά.

Το ΚΚΕ κατέγραψε κι αυτό μια σημαντική αύξηση και μπόρεσε να αξιοποιήσει εκλογικά τη διαφορετικότητά του χωρίς να έχει τα προβλήματα και τις δυσκολίες που μπορεί να έχει ένα ενωτικό εγχείρημα. Εκμεταλλεύτηκε την εικόνα, διέδωσε μια ορισμένη εικόνα για τον εαυτό του και εισέπραξε κυρίως ψήφους διαμαρτυρίας και τιμωρίας του δικομματισμού. Ο στόχος όμως να εμφανιστεί σα μοναδικός και αποκλειστικός αριστερός φορέας και δύναμη δεν επιτεύχθηκε και τώρα πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα της ύπαρξης μιας μαζικής ριζοσπαστικής αριστερής δύναμης, υπαρκτής μέσα στις αντιστάσεις και τα κινήματα, με λόγο μέσα στη νεολαία και τη διάχυτη αριστερά των ανοργάνωτων και των ανένταχτων. Έτσι δεν πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένο από την ειδική γραμμή που είχε σε κάθε χώρο και σε κάθε βήμα να καταπολεμά το Σύριζα επικαλούμενος υπαρκτά ή ανύπαρκτα ζητήματα της πολιτικής του ΣΥΝ. Μάλιστα ζήσαμε τη σαστιμάρα των εκπροσώπων του όταν απέναντί τους είχαν μια καθαρή αριστερή αντιπολιτευτική γραμμή.

Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η άνοδος της αριστεράς γίνεται παρουσία κινημάτων και αγώνων και έχει διπλή σημασία. Ειδικά στο χώρο της νεολαίας, τα ποσοστά και των δύο πλευρών της αριστεράς είναι διψήφια. Τα ποσοστά του δικομματισμού αρκετά χαμηλότερα από τα κανονικά. Αυτό δεν υπήρχε σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις. Δείχνει ότι ειδικά η νεολαία συνέδεσε τους μεγάλους αγώνες που έδωσε με την πολιτική κατάσταση και «χρέωσε» τους υπεύθυνους. Και δεύτερον δίνει το υλικό έδαφος (μια γενιά λιγότερο δεμένη στο άρμα του δικομματισμού) για άλλους συσχετισμούς, εκλογικούς και πολιτικούς, πιο ευνοϊκούς για την αριστερά. Αν η νεολαία έκανε ένα βήμα σε αυτές τις εκλογές, η αριστερά πρέπει να κάνει το δικό της βήμα μετά από αυτές τις εκλογές.

Η άνοδος της αριστεράς είναι σημαντικό στοιχείο της πολιτικής ζωής του τόπου και πρέπει να αξιοποιηθεί στην κατεύθυνση της δημιουργίας και συγκρότησης ενός αντίπαλου δέους προς την αστική πολιτική και το νεοφιλελευθερισμό. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει μέσα από σεχταριστικές αντιλήψεις, ούτε μέσα από σχήματα που δεν παίρνουν υπόψη τους τους συσχετισμούς και τις ανάγκες του κόσμου. Η πρόκληση για την αριστερά είναι μεγάλη. Η περιχαράκωση και η μικροκομματική διαχείριση της επιτυχίας είναι αναντίστοιχη με τις ανάγκες και τις αγωνίες του κόσμου της αριστεράς. Η γραμμή που εμφανίστηκε από το ΚΚΕ αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, «μην προσθέτετε ανόμοια πράγματα, άλλο τα δικά μας αποτελέσματα και άλλο πράγμα των υπολοίπων, δεν είμαστε «όλοι αριστερά», καθώς και η απωθητική έως αλαζονική επίκληση του «εμείς οι κομμουνιστές» σαν κάτι ιδιαίτερο και πάνω από κάθε άλλον αριστερό και αγωνιζόμενο άνθρωπο (ιδιαίτερα όταν γίνεται από την κ. Λ. Κανέλλη ή το Ν. Μπογιόπουλο που στον «κατακλυσμό του 90 φτιάξαμε την κιβωτό μας με τις αρχές μας και τα ιδανικά μας και σήμερα με το 8,2% αποδεικνύουμε ότι η ιστορία δεν έφτασε στο τέλος της»)…

Αν η αριστερά θέλει να αδράξει ευκαιρίες και να ξανασυνδεθεί με τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία και να αξιοποιήσει ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα, οφείλει να δίνει μια καθαρή εικόνα του εαυτού της και όχι μια ψεύτικη. Από την τυπική ανεξαρτησία από το δικομματισμό να προχωρήσει στην πραγματική ανεξαρτησία από αυτόν και να αφήσει ρητορείες και σαχλαμάρες για «κιβωτούς», «κοστούμια», «αρραβώνες», «αριστερούς και δεξιούς ψάλτες».

Ο στόχος «να αλλάξει το τοπίο» ή το «κύκνειο άσμα του δικομματισμού» δεν αφορά φωτογραφικές απεικονίσεις. Το τοπίο μπορεί να αλλάξει έχοντας αφετηρία ένα θετικό αποτέλεσμα για την αριστερά, αλλά δεν αρκεί αυτό. Χρειάζεται αυτή η επίμονη ενωτική πρόσκληση στις οργανωμένες και ανένταχτες δυνάμεις της αριστεράς. Χρειάζεται η επιμονή στο ότι η κρίση του ΠΑΣΟΚ οφείλεται στο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά του και όχι στο ικανό ή στο ανίκανο της ηγεσίας του. Αλλά επίσης και ότι η κρίση του ΠΑΣΟΚ δεν σημαίνει αυτόματα το μεγάλο φαγοπότι για την αριστερά. Πολλοί στην αριστερά μπορεί να ονειρεύονται την καθίζηση αλά γαλλικά της σοσιαλδημοκρατίας στο 25%. Θέλει όμως άλλα πράγματα.

Στις παρούσες συνθήκες το ενωτικό αριστερό κάλεσμα προς όλες τις οργανωμένες και μη δυνάμεις της αριστεράς είναι επιτακτικό και αναγκαίο. Ο Σύριζα είναι ο μόνος χώρος που έχει δώσει δείγματα και έχει καταγραφεί σαν ένας ενωτικός πόλος συσπείρωσης. Επομένως σε αυτόν υπάρχουν μεγαλύτερες ευθύνες για τη συσπείρωση και έκφραση του κόσμου της αριστεράς. Η φράση που χρησιμοποίησε ο Αλέκος Αλαβάνος στη δήλωσή του αμέσως μετά το αποτέλεσμα ότι «είμαστε υπό δοκιμή» πρέπει να διαπερνά κάθε σκέψη και κάθε πρωτοβουλία που πρέπει να παρθεί. Ο Σύριζα οφείλει άμεσα να πάρει πρωτοβουλίες σε δύο κατευθύνσεις: Πρώτον στη συγκρότηση μετώπων και αντιστάσεων απέναντι στην επίθεση που θα συνεχιστεί από την κυβέρνηση Καραμανλή (προϋπολογισμός, ιδιωτικοποιήσεις, ασφαλιστικό, παιδεία, συνταγματική αναθεώρηση). Δεύτερον στη λειτουργία και οργάνωση του Σύριζα πανελλαδικά. Είναι η ώρα της ενεργοποίησης του τρίτου μέρους της διακήρυξης του Σύριζα.

Τέλος η ΚΟΕ εντάχθηκε και υπηρέτησε το εγχείρημα του Σύριζα με όλες της τις δυνάμεις. Είχε μια σημαντική πανελλαδική παρουσία σε όλα τα ψηφοδέλτια και κατέγραψε μέσα από τους υποψήφιούς της μια συγκεκριμένη αναγνωρισιμότητα σαν αριστερή μαχητική ελπιδοφόρα δύναμη μέσα σε ένα ενωτικό εγχείρημα. Μας έμαθε πολύς κόσμος, και εμείς μάθαμε πολλά από τον κόσμο της αριστεράς με τον οποίο ήρθαμε σε επαφή. Καταγραφήκαμε στη συνείδηση χιλιάδων αριστερών πολιτών σαν η πλέον σημαντική και αυξανόμενη οργανωμένη αριστερή δύναμη μέσα στο Σύριζα μετά το ΣΥΝ. Νιώσαμε τη ζεστασιά και το καλό κλίμα που έχει δημιουργήσει το εγχείρημα και κατανοήσαμε τις αγωνίες και τις προσδοκίες του κόσμου για την επόμενη μέρα της αριστεράς και του Σύριζα. Αντιλαμβανόμαστε την αύξηση των ευθυνών μας μέσα στο χώρο της Αριστεράς και θα πασχίσουμε να ανταποκριθούμε και στην εμπιστοσύνη που μας δείχνουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι και στα καθήκοντα που η επόμενη μέρα θέτει.

Η Γραμματεία της ΚΟΕ θέλει να απευθυνθεί προς όλους τους αριστερούς/ές που μας βοήθησαν και μας υποστήριξαν, ευχαριστώντας τους και δηλώνοντας τους πως θα συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση με περισσότερη διάθεση, δύναμη και γνώση. Προς όλα τα μέλη της ΚΟΕ που ακούραστα έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στη μάχη αυτή και ανέδειξαν τα μεγάλα προβλήματα του τόπου και της αριστεράς, γιατί με τη δράση τους ανοίγουν έναν ελπιδοφόρο δρόμο για την αριστερά και τον εργαζόμενο κόσμο και αποκτούν πιο στενούς δεσμούς με το λαό και τα προβλήματά του.

Η επόμενη μέρα

Γιάννης Μπαλάφας
Κυριακάτικη Αυγή, 23/09/2007
http://www.ananeotiki.gr/


Ένα πολύ καλό αποτέλεσμα για τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Μια συνολική αμφισβήτηση και πτώση των δύο κομμάτων εξουσίας.

Ικανοποίηση και χαρά στον κόσμο της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς.

Αισιοδοξία και έγνοια για την επομένη μέρα.

Δώσαμε όλοι μαζί μια έντονη, πολύ κουραστική, σύντομη και πυκνή μάχη, βιώνοντας, παράλληλα, το πένθος από το χαμό των συνανθρώπων μας και τη βιβλική οικολογική καταστροφή που έφεραν οι πυρκαγιές.

Με το σημερινό σημείωμα επιχειρώ να καταγράψω ορισμένα πρώτα συμπεράσματα και σκέψεις, ως συμβολή στο συλλογικό κομματικό και ευρύτερο προβληματισμό.

Στην κάλπη του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η αύξηση πρόκυψε κύρια από νέους ψηφοφόρους και γενικότερα νέους ανθρώπους, αλλά και από ψηφοφόρους προερχόμενους από το σοσιαλιστικό χώρο- ΠΑΣΟΚ. Στη δεύτερη κατηγορία υπάρχουν και "επαναπατρισθέντες" αριστεροί που απογοητεύθηκαν από την πολιτική και την εικόνα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και αγωνιστές του ΠΑΣΟΚ που εκφράσανε για πρώτη φορά, με αυτόν τον τρόπο, την επιδοκιμασία τους στο Συνασπισμό και την ηγεσία του.

Όλα αυτά δεν πρόκυψαν από το πουθενά. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς κατάφερε να κεφαλοποιήσει μια πορεία ετών της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και να εμφανισθεί ως μια δύναμη που ξεχώριζε καθαρά από το φθαρμένο δικομματικό σκηνικό.

Επένδυσε με επιμονή στη νέα γενιά, μιλώντας στη γλώσσα της και δικαιώθηκε.

Εισέπραξε το έμπρακτο ενδιαφέρον του για το περιβάλλον, την προτεραιότητα που έδινε πάντα στην οικολογία, σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο.

Οι πολίτες αναγνώρισαν στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς τη μόνη ουσιαστική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και τη Ν.Δ., τη δύναμη εκείνη, που χωρίς να ταυτίζει ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., έκανε σκληρή κριτική στη δεξιόστροφη συναινετική πολιτική της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι ψυλλιασμένοι πολίτες

Η θετική για τον Συνασπισμό ανταπόκριση πολλαπλασιάστηκε από την εικόνα που παρουσίαζε η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Ήταν έντονη μέσα στους πολίτες η αμφισβήτηση και η μη νομιμοποίηση πλέον της δικομματικής εναλλαγής, του μεταπολιτευτικού δικομματικού συστήματος. "Δεν ψηφίζω μεγάλο κόμμα" άκουγες πολύ συχνά. Γι αυτό και η προσπάθεια πόλωσης και τα εκβιαστικά διλήμματα έπεσαν αυτή τη φορά στο κενό.

Οι πολίτες ήταν ιδιαίτερα "ψυλλιασμένοι".

Άντεξαν, τους αψήφησαν, ενίσχυσαν την αριστερά.

Έδωσαν 5,04% και 14 βουλευτές στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς !

Βρισκόμαστε ήδη στην επόμενη μέρα. Η "αλλαγή τοπίου", την οποία επιδιώκαμε, είναι σε σημαντικό βαθμό, γεγονός.

Οριακά αυτοδύναμη η Ν.Δ., κρίση στο ΠΑΣΟΚ, αυξημένες δυνατότητες, αλλά και υποχρεώσεις, του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Πρώτα απ όλα οφείλουμε να διαχειριστούμε με υπευθυνότητα την ψήφο που μας δόθηκε. Όσοι μας επέλεξαν, είναι πολίτες απαιτητικοί, ευαίσθητοι και ανήσυχοι. Καθημερινά δοκιμαζόμαστε.

Οφείλουμε να συνδυάσουμε τη συνέχεια με τομές, προσαρμογές και αλλαγές.

Συνέχεια σημαίνει αντίσταση στα κακώς κείμενα, εναλλακτικές προτάσεις, παρεμβάσεις και δράσεις. Στη βουλή, στα κινήματα, μέσα στον κόσμο, με τον κόσμο.

Συνέχεια σημαίνει θέσεις κρουστικές, που δημιουργούν συναινέσεις αλλά και ενοχλούν. Για τη νέα γενιά, το περιβάλλον, το κοινωνικό κράτος. Για τους μετανάστες, τις σχέσεις εκκλησίας-κράτους, τα ναρκωτικά.

Και οι τομές;

Αυτές πρέπει κύρια να εκφράσουν ένα αυξημένο ενδιαφέρον, από πλευράς μας, για την ίδια τη χώρα μας, την πορεία της, το μέλλον της.

Στην κατεύθυνση αυτή πρώτη προτεραιότητα είναι η διατύπωση από τον Συνασπισμό ενός συνεκτικού προγράμματος θέσεων και προτάσεων. Χωρίς γενικολογίες. Χωρίς παραπομπή των λύσεων στις ελληνικές καλένδες.

Ένα πρόγραμμα με αιχμές, με συγκεκριμένες απαντήσεις σε ώριμα προβλήματα. Ταυτόχρονα, ένα πρόγραμμα προωθητικό, που θα μπορεί να αντιπροσωπεύσει σημαντικά τμήματα της νέας γενιάς και των Ελλήνων αριστερών και προοδευτικών πολιτών.

Ένα πρόγραμμα που θα εκφράζει την πολιτική συσπείρωση που εκπροσωπεί ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς και στο οποίο θα καθρεφτίζεται η κάθε συνιστώσα, μαζί και το κόμμα μας.

Οι σχέσεις μας με τον οικολογικό χώρο

Στην ίδια κατεύθυνση επείγει η προώθηση των σχέσεών μας με τον οικολογικό χώρο. Ιδιαίτερα με τις υπαρκτές , επιβεβαιωμένες και εκλογικά, πολιτικές εκφράσεις του χώρου αυτού.

Με τους "οικολόγους πράσινους" δεν τα βρήκαμε προεκλογικά. Σήμερα είναι ανάγκη να αποκαταστήσουμε σχέσεις και διάλογο, στην προοπτική μιας προωθημένης, ισότιμης συνάντησης και συνεργασίας.

Τέλος, όχι τελευταίο σε σημασία, υπάρχει το θέμα των σχέσεων μας με το σοσιαλιστικό χώρο.

Σε αυτή τη φάση μπορούμε να μιλήσουμε καθαρά για την ανάγκη και την υποχρέωση να γνωρίσουμε, να συζητήσουμε, να συνυπάρξουμε, στα κοινωνικά δρώμενα, αλλά και σε πολιτικές πρωτοβουλίες, με όλους όσους έκαναν το βήμα και μας ψήφισαν, αλλά και με όσους προβληματίσθηκαν, με όσους μας παρακολουθούν και βλέπουν θετικά τη σύγκλιση μαζί μας.

Για πιο προωθημένες πολιτικές προσεγγίσεις ο χρόνος και οι εξελίξεις θα δείξουν...

Για την ώρα ας είμαστε ανοιχτοί στα νέα ελπιδοφόρα μηνύματα που αποτυπώθηκαν στην σημαντική εκλογική μάχη που μόλις δώσαμε, όλοι μαζί.